هوش مصنوعی: این بیت شعر به گذر سریع زمان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که این چند روز مانند آب در جویبار و باد در دشت گذشته‌اند و او هیچگاه به غم روزهای گذشته و روزهایی که هنوز نیامده است، فکر نمی‌کند. به عبارتی دیگر، او تجربه‌های منفی گذشته و نگرانی برای آینده را فراموش کرده و بر لحظه حال تمرکز دارد.
ف-ش در ۱۵ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۰۶:۱۴ نوشته:
- هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت اگر معنی این بیت به خود خیام برمیگردد نشان وارستگی قابل توجه اوست کم کسی میتواند چنین ادعائی بکند تنها عارف وارسته ممکنست از بند گذشته وآینده آزاد باشد و لحظات با ارزش عمررا هدر ندهد ودریابد در بیت اول رباعی باز به ناپایدلری عمر اشاره شده است
آرش در ۱۵ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۲ بهمن ۱۳۸۸، ساعت ۰۱:۱۱ نوشته:
"مرا" به نظرم در این رباعی مهمه. خیام ابتدا نظرش رو درباره‌ی عمر و دنیا می‌گه و بعد تاکید می‌کنه که غصه‌ی گذشته و آینده رو نمی‌خوره.خودش رو محور قرار می‌ده و نظرش رو می‌گه.
hooshang haghbin در ۱۴ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۵ فروردین ۱۳۹۰، ساعت ۱۱:۳۹ نوشته:
آیا زمان پیمانه ای است که هستی در ان جریان دارد ، یا اینکه زمان در هستی جریان دارد؟ بعبارت دیگر : هستی (ماده) =زمان (مکان)؟ آیا هستی توصیف زمان-مکان است و بر عکس؟
امین کیخا در ۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۰۰ نوشته:
نوبت به فارسی می شود واره و ان پسوند واره مثل ماهو اره نیست واره دری و پهلوی هم هست در میان مناطقی که دامپرور هستند خانواده هایی که دام هایشان شیر کافی برای مصرف یک روز خانواده را تولید نمی کنند برنامه شیر واره می گذارند و هر چند خانواده شیر های گاو هایشان را روی هم می ریزند و هر روز یک خانواده ان را می برد و این لغت پهلوی در لری باقی مانده است ، پر اشکار است که واره با بار یعنی مرتبه پیوندی دارد
بختیاربختیاری در ۹ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۹ نوشته:
. با سلام و عرض خسته نباشید . حقیر در خوانش وزن مصراع سوم، شدیدا"، دچار اشکال شده ام . هیچ جوره هم نه می توانم تقطیع کنم و نه منبع موثق دیگری در دسترس دارم . لطفاً، خود حضرت تان یکبار به دقت مرور فرمایید . . . با مهر ." آگاه " .
هرگز «غمِ» این دو روز مرا یاد نگشت روزی که «نیامده»ست و روزی که «گذشت» ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ▣ زوم شاعر روی کلمه ی «غم» است . البته آدمی از غم و غصه خوردن ناگزیر است ولی می تواند غمی را که مربوط به زمان «گذشته» است را مدیریت کند چون از آن فاصله گرفته است و به غصه های مربوط به زمان «آینده» هم فکر نکند چون از مسیر حرکت آن غصه ها بی خبر است . خیام ، این توانایی را به خود نسبت می دهد . ▩ احمد آذرکمان 5 مهر 1397
حمید رضا۴ در ۶ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۶ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۰۸ نوشته:
به نظر من با یک مکث کوتاه پس از هرگز (سکوت سیاه در ریتم 6/8) و تأکید بر واژه «دو»، خوانش مصراع سوم روانتر از آنگونه جناب داوود ملک زاده گرامی خوانده می گردد، و نیز نیازی به اضافه کردن «این» و یا مشدد کردن «دو روز» نیست. هرگز…، غمِ «دو» روز مرا یاد نگشت… با احترام به آقای ملک زاده و سپاس از زحماتشان
ساکت در ۵ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۲۳ نوشته:
چند اشکال در این رباعی وجود دارد که سبب میشود انتساب آن را به خیام مورد تردید قرار دهیم. اولین اشکال مربوط به وزن مصرع سوم است که خواننده را ناگزیر میکند در هنگام خوانش شعر بین کلمات دو و روز مکث و توقف کند، مکث زایدی که باید آن را از نوع سکته قبیح در شعر به شمار آورد. دومین اشکال مربوط به همین مصرع و کلمات به کار رفته در آن است. گویا قصد شاعر این بوده است که بگوید: هرگز غم این دو روز در خاطر من نماند (یا چیزی شبیه به این)؛ ولی آیا از کلمات به کار رفته در این مصرع این معنی برداشت میشود؟ سومین اشکال مربوط به تکرار قافیه در مصرع اول و چهارم است که در هر دو مصرع کلمه گذشت، دقیقا به یک معنی، تکرار شده است.
عباس دالوند در ۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۴۷ نوشته:
با سلام ودرود فکر کنم بیان درست این رباعی به شکل زیر باشد روزی دگر از نوبت عمرم بگذشت چون آب به جویبار و چون باد به دشت هر گز غم این دوروز مرا یاد نگشت روزی که نیامده است و روزی که گذشت گذشت فعل مفرد مربوط به یک روز است اگر دوسه روز باشد باید گذشتند به کار می رفت ودر مصرع سوم این لازم است چون تاکید به دوروز مشخص دارد روزی که نیامده است وروزی که گذشت ، نه هر دو روزی
سید عسکر رئیس السادات در ۴ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۴ نوشته:
سلام متاسفانه گذشت در مصرع اول و آخر به یک معناست . اشکال دیگر اشکال وزنی در مصرع سوم است که فقط به این صورت درست می شود هرگز غم این دو روزم از یاد نگشت
محمد حسن رستگارزارع در ۲ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۱۰ نوشته:
به نام خدای رحمان و رحیم
مولانا نیز شعری در مضمون فوق سروده است:
صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق نیست فردا گفتن از شرط طریق
معنی ابن الوقت در لغتنامه دهخدا:
[ اِ نُل ْ وَ ] (ع ص مرکب ) ابن وقت . آنکه بمقتضای وقت کار کند و سابقه و لاحقه را اعتبار نکند. زمانه ساز. || آنکه از حاضر تمتع جوید بی نظری بگذشته و آینده.
علی پلنگ در ۴ ماه قبل، جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۱۲ نوشته:
من قبل ها فکر میکردم منظورش این بوده که هرگز غم گذشته و آینده مرا رها نکرد ، حالا متوجه شدم تازه ک چی میکه یعنی در زمان حال همش افسوس گذشته رو میخوریم و نگران آینده ایم و از زمان حال هیچ بهره ای نمیبریم ک خوشبختانه بعدازچند سال ک به این رباعی برخورد کردم متوجه شدم درستش رو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت شعر به گذر سریع زمان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که این چند روز مانند آب در جویبار و باد در دشت گذشته‌اند و او هیچگاه به غم روزهای گذشته و روزهایی که هنوز نیامده است، فکر نمی‌کند. به عبارتی دیگر، او تجربه‌های منفی گذشته و نگرانی برای آینده را فراموش کرده و بر لحظه حال تمرکز دارد.
عمرِ کوتاه و چند روزه گذشت، به‌سرعت آب در جویبار و باد در دشت.
هرگز غم دو روز را نخوردم روزی که رفت و روزی که نیامده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۲۹ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.