هوش مصنوعی: شاعر در این بیت تاکید می‌کند که نباید دل شاد را به غم تبدیل کرد و باید از لحظات خوش زندگی بهره‌برداری کرد. او به این نکته اشاره می‌کند که هیچ‌کس از آینده خبر ندارد و بهتر است که از عشق و راحتی در زندگی لذت ببریم.
مارشال در ۶ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۲۰:۰۶ نوشته:
اکثر پند و اندرز های حکیم در جهت خودسازی انسانیست بدون قید و بند ،همچون آزاده ،او میداند که از یک نقطه بی نهایت خط میگذرد و همه خطوط به سمت رهایی انسان از قید و بند هست ،بر کس مپسند انچه تو را نیست پسند ،اما چاشنییه ماندگاری آثارش زیبایی در حد اعلاست ،دو خط از یک نقطه مشترک مرکزی اگر چه در خلاف هم هستند اما منکر هم نمیشوند و با هم برخورد هم ندارند ،حق نداریم شادی کسی را به غم بدل کنیم ،حال خوش خود را کسی مخدوش نمیکنه ،همه این خطوط بایستی راست باشند و تنها مستی است که عقل را از پای اندیشه باز میکنه ،به انسانیت رسیدن تکلیف انسان هست ،خیام مرد آزاده رها شده در فضای بیکران هستی هست ،روحش شاد.
دکترنستوه ابراهیم نژاد در ۴ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۰۷ نوشته:
میتوان ازین ترکیب بندی دل شادرا به غم فرسودن چنین برداشت کرد که خیام هم چون حضرت مولانا به ذات درخشنده و بخشنده و باشنده و زیباپسند و طالب شادی دل آدمی معتقدبوده است (دل غم نخورد غذاش غم نیست طوطی‌ست دل و عجب شکرخاست)و این نگرش در بسیاری از اشارات عرفانی مذاهب شرقی نیز بوضوح دیده می شود.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت تاکید می‌کند که نباید دل شاد را به غم تبدیل کرد و باید از لحظات خوش زندگی بهره‌برداری کرد. او به این نکته اشاره می‌کند که هیچ‌کس از آینده خبر ندارد و بهتر است که از عشق و راحتی در زندگی لذت ببریم.
هوش مصنوعی: دل شاد را نمی‌توان با غم خراب کرد؛ در زمان خوشی نمی‌توان به درد و غم پرداخت.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که در آینده چه خواهد بود، بنابراین باید از لحظه‌های خوش عشق و آرامش لذت ببریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
تا چند ز سودای جهان پیمودن
واندر بد و نیک جان و تن فرسودن
چون رزق نخواهدت ز رنج افزودن
بگزین ز جهان نشستن و آسودن
ای ابن یمین چند ز می پیمودن
جانرا بغم بیخردی فرسودن
می رانه همین عیب که چون مست شوی
نتوان نفسی از هنرت آسودن
زان زلف و ذقن چیست فلک پیمودن
با ناله و از اشک زمین فرسودن
این در پی آن باد به چنبر بستن
آن از غم این آب به هاون سودن
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.