مهریار mohsen.298@gmail.com
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۲ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۱۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۲:
منظور خیام این است که اون کسی که این جهان به این عظمت رو سخت براش فرقی نمیکنه ریش بذاری یا سبیل . سعی کن دنبال می و باده ای باشی که همه عرفا بهش اشاره کردند (نه اون باده ای که چار نفر میخورن و می افتن خرناس میکشن و بعدش سر درد میگیرن و هزار بدبختی میکشن چون اگه این بود نیاز نبود توی این همه شعر عارفان بزرگ آورده بشه هر کسی میخوره و میتونه بخوره نیاز به گفتن نداره) پس به دنبال اون می باش و نزدیک شدن به یار بی نظیر وگرنه ریش و سبیل به چه درد خدا میخوره ؟
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۲ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۵۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۲:
عشق و دوام عافیت مختلفند سعدیا ، هر که سفر نمیکند دل ندهد به لشگری
= به دیا رفته می داند مصیبت های طوفان را
= شبی تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل، کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
= جگر شیر نداری سفر عشق مرو
= چو عاشق میشدم گفتم که بردم گوهر مقصود ، ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد
= ....
mk.mehryar
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۲ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۱۱ در پاسخ به ارش دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
در بیت "یرغو به قاآن بردمی" منظور این است که "دادخواهی از شاه پیش شاه ببرم ؟" در جای دیگر فرموده است که چون دوست دشمن است شکایت کجا برم ؟
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۲ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۱۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
در بیت "یرغو به قاآن بردمی" منظور این است که "دادخواهی از شاه پیش شاه ببرم ؟" در جای دیگر فرموده است که چون دوست دشمن است شکایت کجا برم ؟
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۳ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۷:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۰:
خزینه به معنی لجن و مخزن اب حمام عمومی است در حالیکه خزانه به معنای جایگاه مال و اموال هست لطفا اصلاح بفرمایید . منظور حافظ این است که جمع کردن مال و اموال برای ایندگان کفر است زیرا رزاقی که امروز به تو دادفردا هم به او میدهد و اگر به این اعتقادی داشته باشیم از جمع کردن بیهوده ی مال و اموال و استفاده نکردن از آنچه خداوند در اختیارت داده دوری میکنیم زیرا اعتقاد داریم که رزاق خداست
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۵۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۲:
به سارای عزیزم :
ساقی سیم ساق من گر همه درد میدهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمیکند
یعنی وقتی ساقی همه ی درد ها را او میدهد کیست که تمام تن دهن نشود تا آن جامی (دردی ) که ساقی میدهد را نخورد ؟
مانند آن شعر سعدی است که میفرماید :
به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست
به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست .
نکته قابل توجه در بیت حافظ شباهت لمه ی دَرد به دُرد است .
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۱۳:۲۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۰:
با سلام . بعضی ها میفرمایند گریه صحیح است بعضی ها میفرمایند ناله . هر دو یک معنی را میرساند و ای کاش به معنی و اصل بچسبیم بجای فرع . در این راستا حکایتی وجود دارد از ناله کردن ستونی که تکیه گاه پیامبر بود و با رفتن پیامبر به جایی دیگر ناله کرد در مسجد . حکایت جالبیست بخوانید دوستان . سرچ کنید استن حنانه
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۱:۴۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۴۳:
مدت همراهی شمس و مولانا در مرحله نخست پس از دیدار اول از 16 ماه تجاوز نمی کند. مولانا در این مدت چنان شیفته شمس می شود که به هیچ وجه تاب دوری او را ندارد .اما زمزمه ها یی مبنی بر رفتن شمس می شنود و ملتمسانه از او می خواهد که نرود...
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۱:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۹۳:
به نظر چرخ دوصد چاه درسته نه چرخ دوصد تاه چون بحث یوسف هم هست ...
با تشکر
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۷، ساعت ۰۸:۳۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۸۶ - بازگشتن به قصهٔ دقوقی:
از الهی قمشه ای شنیده ام :
همچو داوودم نود نعجه مراست
چونکه صد آمد نود هم پیش ماست
نمیدانم کدامش درست است ؟!
مهریار mohsen.۲۹۸@gmail.com در ۵ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۲:۳۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:
با سلام و درود در بیت دو تا به آخر تصحیح شود به گر می‌کشی به لطف و اگر می‌کشی به قهر