مرداد
مرداد در ۲ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۰۲:۱۴ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹:
محشر بود.
مرداد در ۲ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۳۵ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۸:
اگرچه اشعار سعدی، حافظ و مولوی بسیار دلنشینند ولی کاش به خیلی از شعرا هم توجهی که باید می‌شد.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۱۳ در پاسخ به amin دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۳:
باز حداقل ایشان دلیل آورده اند! این همه شاعر صوفی داریم، بر تن یک حافظ حداقل به زور خرقه صوفیانه نکنیم. قرار نیست همه مطالق عقاید درست و غلط ما باشند.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۵۰ در پاسخ به فرخ مردان دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۴:
انگار سایت شعر نیست و تعریف و تمجید از زنده یاد شجریان است فقط.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۲۳ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۲ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳:
فوق العاده زیباست این غزل.
درود بر روح صائب تبریزی
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۱۵ در پاسخ به ناصر دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶:
سعدی صوفی نبوده و نیست.
از اشعار ایشان هم مشخص هست چه دیدگاهی به مولوی و تصوف داشته‌اند.
ما شاعر صوفی زیاد داریم از عطار گرفته تا فخرالدین عراقی، مولوی، ابوسعید ابوالخیر و... لازم نیست با اصرار خرقه تصوف به تن همه شعرا بکنیم.
اگر دوست داریم این چنین به خودمان بگوییم تا باورمان شود حرفی نیست، ولی نمیشود بر خلاف گفته بزرگان ادب پژوهشگران تاریخ ادبیات بدون هیچ مدرکی دو شاعر مخالف تصوف مثل سعدی و حافظ را هم به زور صوفی کنیم.
درکش ساده است انسان میتواند صوفی نباشد و شعر بگوید.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۴۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۰:
یکی از زیباترین و غمناک ترین غزل‌های سعدی.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۲۸ دربارهٔ وحشی بافقی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۵۰:
بسیار هنرمندانه و زیباست، چه حیف که به خیلی از شعرها توجه کافی و همگانی نمیشود.
مرداد در ۲ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۶:
جالب است، دوستان عزیز و منورالفکر ما همه چیز را بهم ربط می‌دهند، از شیعه یا سنی بودن حافظ گرفته تا هرچیزی، اما کمتر کسی اشاره کرده، صوفی چیست و در زمان حافظ و پس از حمله مغول صوفیگری چقدر در ایران رواج داشته.
حافظ در دیوان خود بارها و بارها صوفیان را به باد انتقاد گرفته.
دوستانی که مایل هستند می‌توانند کتاب صوفیگری زنده یاد کسروی رو مطالعه کنند.
حافظ از سرسخت ترین مخالفان صوفیان بوده. عده‌ای نمیدانم با چه سواد تاریخی بحث های متفرقه را پیش می‌کشند و صرفا انتقاد حافظ را میخواهند به مسلمانان ریاکار محدود کنند نه کلیت صوفیان.
صوفیگری فقط محدود به اسلام نیست و ریشه اش هم در اسلام نیست، ما در هند صوفی داریم (هندو و بودایی)، در ترکیه صوفی سنی مذهب داریم (به گفته خود متصل به ابوبکر) در ایران صوفی شیعه داریم (به گفته خود متصل به علی بن ابی طالب) و... . در زمان حافظ صوفیان و خانقاه هایشان رونق بسیار داشته. ما نه به کسی بی احترامی می‌کنیم نه عقاید کسی را زیر سوال می‌بریم. انسان آزاد است هر مسلک و مذهبی داشته باشد ولی به زور حرف دهان شاعر نگذارد.
درست یا غلط جناب حافظ مخالف صوفیان بوده اند مانند خیلی عزیزان دیگر.
لزوما شاعر نباید با عقاید فانتزی یا مذهبی ما موافق باشد و اگر نباشد این مطلب را بکشیم وسط که تفسیر شعر میتواند فلان باشد یا این شعر در نسخه فلانی موجود نیست و... ، همه این ها درست ولی گاهی شاعر به دور از پیچیدگی شعر سروده ما اگر مخالف هستیم دلیل نمیشود بدون شناخت تاریخی آن عصر و خواندن مابقی اشعار شاعر، گفته شاعر را به مراد خود تغییر دهیم.
ادم میتواند هم از شعر مولوی لذت ببرد هم حافظ و سعدی.
اما اگر بخواهیم بگوییم این‌ها با یکدیگر هم عقیده اند و فقط بیانشان متفاوت است. صد در صد پرت گفته ایم و سر خود را گول مالیده ایم.
ما این همه شاعر صوفی داریم، از مولوی تا عراقی، عطار، جامی و... چه اصراری دارند دوستان به تن حافظ هم خرقه صوفیان را بپوشانند؟
اگر انسان ذهن باز داشته باشد میتواند از اشعار همه‌ی این ها بدون تلاش برای هماهنگ کردن طرز فکر و مذهب شاعر با خود لذت ببرد.
مرداد در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۲:
دل من مست توست او را میفکن
که مستان را فکندن نیست مردی
چقدر زیبا، درود بر خاقانی.
مرداد در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۲۲ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۰:
بسیار زیبا و جذاب بود.
درود بر عراقی