شماره ۱: وقت آنست که گلبن تر و خندان گردد - گریه ابر همه زیور بستان گردد
شماره ۲: از رخت لاله در نظر روید - وز غمت خار در جگر روید
شماره ۳: دل در برم نشانه تیر ملامت است - تن در بلا و جانم اسیر غرامت است
شماره ۴: وقت طرب رسید که مشاطه بهار - آراست نوعروس چمن را به صد نگار
شماره ۵: دلم نهان شد و شد عافیت نهان از دل - هلاک جان من آمد دلم فغان از دل
شماره ۶: چه افتری چه محال است این دروغ گفت - که شد فرشته عرشی و فرش خاکی جفت
شماره ۷: گردیده بودی ماه را بر شاه خون بگریستی - بر تاج و تخت سرنگون چرخ نگون بگریستی
شماره ۸: ای دل آسایش ازین کلبه احزان مطلب - گوهر خوشدلی از کیسه دوران مطلب
شماره ۹: ای که بر آینه از رخ صورت جان کرده‌ای - آب را از رخ محل صورت آسان کرده‌ای