گردیده بودی ماه را بر شاه خون بگریستی
بر تاج و تخت سرنگون چرخ نگون بگریستی
از حسرت جان و تنش وز درد و سوز و شیونش
گر زنده ماندی دشمنش از ما فزون بگریستی
گرداندی آن تاجور کآمد بدینسان از سفر
بر چار حد تخت زر از حد برون بگریستی
دیار دیدی خانه را وآتش زده کاشانه را
بر خاک سر دردانه را یارب که چون بگریستی
گرآگهستی سعد ازین بخروشدی چون رعد ازین
هر صبح و شامی بعد ازین در خاک خون بگریستی
گر خواندی بر که صبا این قصه که گشتی هبا
گردون زنگاری قبا شنگرف گون بگریستی
گر بوم و بر را جان بدی بر مرقدش مویان بدی
دیوار و در نالان بدی سقف و ستون بگریستی
چون ابرا گرنم دارمی از دیده طوفان بارمی
تا حق شاه حقگذار از دیدگان بگذارمی
یکدم بساز ای ساربان با رهروان ناتوان
درکش زمام ناقه را تا جع گردد کاروان
در شارعی منزل گزین کآنجاست از شاهی دفین
کز خاک پاک او زمین فخر آورد بر آسمان
تا ما گروهی مستمند آزرده چرخ بلند
از سینه های دردمند موئیم بر خود یکزمان
جوفی غریب تنگدل از گیتی ده رنگ دل
وز جور چرخ سنگدل یکسر بخوانیم الامان
بر یاد شاه کامیاب وز حسرت روز شباب
بر آستان آن جناب هر یک برافشانیم جان
آن شهریار شیردل وان شهسوار صف گسل
چون بینمش در تیره گل بر تخت دیده کامران
شد کار ملکت ناروا شد باغ و گلشن بی نوا
مرغان خروشان در هوا ایوان دو تا پشت از هوان
گر گریه باشد رای من دریا ندارد پای من
با آتش سودای من گر اشک باید وای من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به حسرت و غم ناشی از شکست و از دست دادن یک شاه بزرگ و محبوب اشاره می‌کند. او از دیدن خرابی و ویرانی دیار صحبت می‌کند و از اینکه چگونه بر تخت و تاج او گریسته شده است. شاعر از درد و رنجی که این فقدان به همراه آورده، سخن می‌گوید و احساس می‌کند که اگر بر این مصیبت خبر داشت، همچون رعد به زاری برمی‌خاست. او به وضعیت ناگوار مستمندان و ناتوانان اشاره می‌کند و از حسرت‌های خود بر روی جوانی و دوران خوش زندگی یاد می‌کند. این شعر در نهایت بیانگر احساس عمیق غم و اندوهی است که از دست دادن یک رهبر بزرگ به همراه دارد و نشان می‌دهد که چگونه خاطرات و یاد او هنوز در دل‌ها زنده است.
هوش مصنوعی: ماه بر سر پادشاه گریسته بود و بر تاج و تخت او اشک می‌ریخت. چرخ فلکی که به معنای سرنوشت است نیز از این ماجرا افسرده و غمگین شده بود.
هوش مصنوعی: اگر با حسرت و دردی که او دارد و ناله‌ها و زاری‌هایش را ببینی، اگر تو زنده بمانی و او دشمنی از تو داشته باشد، بیشتر از تو برای او می‌گرید.
هوش مصنوعی: تو آن سلطان را به سفر فرستادی و او با این وضعیت به خانه برگشت که از تخت زرین خود فراتر رفته و دچار اندوه و گریه شده است.
هوش مصنوعی: در سرزمین خود، خانه‌ای را دیدی که آتش، آن را ویران کرده و زندگی را به خاکستر نشسته است. ای خدا، چقدر دل‌خون است که وقتی بر آنجا می‌نگرم، اشک در چشمانم جمع می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر آگهی از این موضوع داشته باشی، همچون رعد در این زمینه فریاد خواهی زد. در هر صبح و شام، پس از این ماجرا، در خاک از گریه و خون خواهی ریخت.
هوش مصنوعی: اگر بپرسی که صبا این داستان را برای که خوانده است، باید بدانی که این گردون غبارآلود مانند قبايي قرمز رنگ را به نگراني و اندوه انداخته است.
هوش مصنوعی: اگر جان می‌دادی به وطن و بر قبرش موهایت را می‌ریختی، دیوار و درگریه می‌کردند و سقف و ستون به حال تو اشک می‌ریختند.
هوش مصنوعی: به خاطر باران و طوفان بینایی‌ام را از دست می‌دهم تا اینکه حقیقت را از برابر چشمانم بردارم.
هوش مصنوعی: ای سارنما، لحظه‌ای با مسافران ناتوان همراهی کن و افسار شتر را به دست بگیر تا کاروان به راه بیفتد و به مقصد برسد.
هوش مصنوعی: در کویی ساکن شو که در آنجا از مقام و بزرگی پادشاهی، رازهای ارزشمندی پنهان است؛ زیرا از خاک پاک او، زمین به آسمان مباهات می‌کند.
هوش مصنوعی: ما گروهی از نیازمندان هستیم که از درد دل‌های خود رنج می‌بریم و در برابر مشکلات زندگی، مانند چرخ بزرگ زمان، از دل‌های بیمناک و آشفته به زحمت می‌گذرانیم.
هوش مصنوعی: در مکانی دور و غریب، دل تنگی وجود دارد که از مشکلات زندگی رنگ و رویش باخته است. از تیرگی و ناملایمات روزگار، فقط یک فریاد نجات باقی مانده است.
هوش مصنوعی: به یاد شاه پیروز و به خاطر آرزوی روزهای جوانی، جان خود را در برابر آن مقام مقدس فدای ایشان می‌کنیم.
هوش مصنوعی: آن پادشاه شجاع و دلیر، همچون یک جنگجو در میدان نبرد، هنگامی که او را در میان گل‌های تیره و زیبای دنیا می‌بینم، بر تخت موفقیت و کامیابی نشسته است.
هوش مصنوعی: کار کشور به تباهی رسیده و باغ و گلشن بی‌صدا شده‌اند. پرندگان که به شوق آواز بلند پرواز می‌کنند، در آسمان دو طرف ایوان را پر کرده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر گریه کردن انتخاب من باشد، دریا نیست که پایم را نگه دارد. آتش درونم به خاطر عشق من می‌سوزد. اگر نیاز به اشک است، وای بر حال من!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.