حرف آخر قافیه

شماره ۱: خزان آمد بهاران شد به یغما - گلم پژمرد، سرو افتاد از پا

شماره ۲: مکحل نرگسان منما نگارا - زآب آتش مزن بر جان ما را

شماره ۳: ز هر دلبر مجو رسم وفا را - ز هر آهو مجو مشک ختا را

شماره ۴: به یکسو جمع کرده زلف چون شب - برون آورده مه از برج عقرب

شماره ۵: سحردانی نسیمش از چه خوشبوست؟ - زشبنم ریزه های آن گل روست

شماره ۶: مرا گه غم دهد، گه غمگسار است - گهی نامهربان، گه دوستدارست

شماره ۷: مسلسل زلف عنبر فامش اینست - برای صید دلها دامش اینست

شماره ۸: دوچشمش گفت: «کابرو فتنه جویست - حقیقت کج نشین و راست گویست.»

شماره ۹: سحر شور عنا دل بر چمنهاست - ز شبنم زلف سنبل در شکنهاست

شماره ۱۰: شدم پیر و کمان قد و عصا دست - دلم از شوق مهرویان نشد پست

شماره ۱۱: دو خیل فتنه از زیر سر تست - جهانی پایمال لشکر تست

شماره ۱۲: مبر ای دل به زلف یار انگشت - بدین گیسو منه زینهار انگشت

شماره ۱۳: سحر بلبل به گل این داستان داشت - شکایتها ز جور باغبان داشت

شماره ۱۴: مه حوری و شم قدسی جمالست - رخش خورشید، ابرویش هلالست

شماره ۱۵: کشم تا چند جانا انتظارت؟ - نشینم تا به کی در رهگذارت؟

شماره ۱۶: بتا مرغی چو من بی بال و پرنیست - دریغا همچو من خونین جگر نیست

شماره ۱۷: رخ و چشم و لب و قد رسایت - مرا انداخت در دام بلایت

شماره ۱۸: زهندوستان سپه افواج افواج - همه اقلیم دلها کرده تاراج

شماره ۱۹: سحر شور نگارم در سر افتاد - دلم در فکر زلف دلبر افتاد

شماره ۲۰: زمن اوقاوت برنایی مپرسید - حدیث جور تنهایی مپرسید

شماره ۲۱: تو کت این بیوفایی در نظر بود - توکت خود از دل سنگت خبر بود

شماره ۲۲: جهان امشب معطر دارد این باد - تو گویی مشک عنبر دارد این باد

شماره ۲۳: زهر سو تیر مژگان عاجل آید - پیاپی، بی تامل بر دل آید

شماره ۲۴: به خوابم دوش، جا خلد برین بود - به دستم هر دو زلف حور عین بود

شماره ۲۵: مرا جان، هجر جانان بر لب آمد - هزاران بار مردم تا شب آمد

شماره ۲۶: به من امشب نوای نی اثر کرد - دل ریش من از تو ریشتر کرد

شماره ۲۷: فلک آخر جدا از یارم افکند - چو بلبل دور از این گلزارم افکند

شماره ۲۸: لبش چون غنچه بشکفته باشد - که گفتارم دگر ناگفته باشد

شماره ۲۹: مرا سرو قدرت بی عقل و دین کرد - و یا گلبرگ رخسارت چنین کرد؟

شماره ۳۰: نه هر کالا بود هر کس خریدار - کشاورزی چه داند در شهوار

شماره ۳۱: به هر منزل که نامم آورد یار - شود در دم دل زارم خبردار

شماره ۳۲: سحر عطر خوش گیسوی دلدار - مرا از خواب نوشین کرد بیدار

شماره ۳۳: مرا جز زلف و رخسار تو دلبر - نه هندم دلنشین باشد نه کشمر

شماره ۳۴: بگردم گرد گیتی همچو پرگار - مگر یابم نشان از منزل یار

شماره ۳۵: مخوان مرغ سحر ترسم که دلدار - شود آن نازنین از خواب بیدار

شماره ۳۶: بت قدسی سرشت حور منظر - مکش بر خاک دامان مطهر

شماره ۳۷: دل آمد بی خبر دلدارم از در - ز رخ رنگم پرید و هوشم از سر

شماره ۳۸: سحر گلبرگ تر شد از جواهر - به دور مه چو پروین گشت ظاهر

شماره ۳۹: دلا ترسم از این آزار بسیار - خدا نا کرده گویی ترک دلدار

شماره ۴۰: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور - برون آمد جهان کرده منور

شماره ۴۱: دو معنی برمن آمد صعب و دشوار - در اول پیری، آخر فرقت یار

شماره ۴۲: یک اندک مجمرت بالاتر انداز - سلاسل را به گردن بهتر انداز

شماره ۴۳: بت مستوری سر تا قدم ناز - به ناز از نازنینان گشته ممتاز

شماره ۴۴: به دستم شیشه و در دامنم سنگ - شب تاریک و ره باریک و پا لنگ

شماره ۴۵: خطا هر چند دید از دلبر این دل - وفا پنداشت، شد رسواتر این دل

شماره ۴۶: دریغا دل نمی شد روز اول - گرفتار بت گیسو مسلسل

شماره ۴۷: اگر برتر بتم بعد از وفاتم - گذار آری به قربان وفاتم

شماره ۴۸: ز وصلت عاقبت مهجور رفتم - خدا داند که من مجبور رفتم

شماره ۴۹: پی گمگشته دل هر سو گرفتم - سراغ دل از آن گیسو گرفتم

شماره ۵۰: بت عیسی سرشت و مه جبینم - ربوده هوشم از سر، برده دینم

شماره ۵۱: شکار سرو قدی ماه رویم - زلیخا طلعتی، زنجیر مویم

شماره ۵۲: همای دولت ار افتد به دامم - جهان سکه زند از نو به نامم

شماره ۵۳: خوش آن ساعت که روبرویت افتم - چو بوی مشک در گیسویت افتم

شماره ۵۴: بیا جانا که از هجر تو زارم - شب و روزان همه در انتظارم

شماره ۵۵: نه در گبرم، نه در اسلام دینم - نه پنهانم، نه در روی زمینم

شماره ۵۶: سحر صوت خوش لالای جانان - به جسم مردگان باز آورد جان

شماره ۵۷: سحر آهسته دل گفتا به چشمان - که تو باید مرا باشی به فرمان

شماره ۵۸: جوانی، نشئه بزم نکویان - شب مهتاب و روی ماهرویان

شماره ۵۹: تو تا بر هم زدی لعل زرافشان - شکستی رونق باغ بدخشان

شماره ۶۰: شدم رسوای عالم بهر جانان - ندیدم من ز وصلش غیر هجران

شماره ۶۱: مسلسل حلقه حلقه زلف پرچین - خراج از چین گرفته یا زما چین

شماره ۶۲: گهی دل روبروی انور تو - گهی چون گیسوان پشت سر تو

شماره ۶۳: بتا از حور جنت بهتری تو - ز خورشید فلک زیباتری تو

شماره ۶۴: گر آید حرف زلفش در میانه - شوم مست و روم بیرون ز خانه

شماره ۶۵: بت من دست پیش رو گرفته - به من کج گوشه ابرو گرفته

شماره ۶۶: نگار من ز نو تغییر کرده - به گیسو ماه را زنجیر کرده

شماره ۶۷: مسلسل زلف عنبر بار داری - مکحل نرگس خمار داری

شماره ۶۸: بتا یکباره اخراجم نمودی - به تیر عشق آماجم نمودی

شماره ۶۹: به عزم فاتحه رفتم که حمدی - بخوانم بر مزار ارجمندی

شماره ۷۰: سحر دل گفت با نایی نوایی - شکایتها ز دست بیوفایی

شماره ۷۱: تو خلاقی و هم رزاق مایی - تو که خلق دو عالم را خدایی

شماره ۷۲: نگارا جور مهراندود تا کی؟ - به ما ناز عتاب آلود تا کی؟

شماره ۷۳: تو که از پای تا سر دلپسندی - به راز لعل لبها نوشخندی

شماره ۷۴: اگر امشب کند اقبال یاری - بدست آرم من آن ماه حصاری

شماره ۷۵: دو شهلا نرگس خمار داری - هزاران همچو من بیمار داری

شماره ۷۶: به عارض سنبل تر می گذاری - عجب عودی به مجمر می گذاری

شماره ۷۷: چو بلبل زار و رنجورم نمودی - ز وصل گلستان دورم نمودی

شماره ۷۸: تو تا زلف سیه مرغوله بستی - بهای مشک ماچین را شکستی

شماره ۷۹: سفر در پیش، فکر یار درپی - خدایا این سفر کی می کنم طی؟