شعری در قالب غزل در مدح امام حسین(ع): ای نام تو آرایش هر مسجد و منبر - وای ذکر تو زینت ده هر محفل و محضر
مرثیه‌ای دیگر: ببر ای ساربان در قتلگاهم - بده مژده حسین کم سپاهم
شعری ناتمام در مدح عباس بن علی بن ابی طالب(ع): کوفیان گفتند«عباس آمد از بهر ستیز - ما نداریم دست جنگ او مگر پای گریز
رباعی: ای شاه نجف هر دو جهان شاهی تو - ره گمشدگان به سوی حق راهی تو
ملمع: فایر با تظاهر، ریا، بیکارگی و تن پروری به شدت مخالف بوده و ریاکاران و تن پروران را سرزنش می کرده است. - گروهی از طلبه در «برد خون» که در زمان فایز دارالعلم کوچکی بوده فقط به درس خواندن و تن پروری و خورد و خواب می پرداخته اند و بدین بهانه از کار و کوشش سر باز می زده اند، این تنبلی و تن پروری و بی توجهی آنان به کار و کوشش نفرت و خشم فایز را که به زبان و صرف و نحو عربی هم تسلطی داشته نسبت به آنان برانگیخته و سبب می شود که این قطعه شعر ملمع را بسراید: