یا رب این بوی خوش از روضه رضوان برخاست
یا نسیم سحر از ساحت بستان برخاست
یا ز چین سر زلفین چو شام بت من
صبحدم باد صبا غالیه افشان برخاست
بوی پیراهن یوسف مگر از جانب مصر
از پی راحت یعقوب بکنعان برخاست
سرمه روشنی چشم جهان بین من است
هر غباری که ز خاک در جانان برخاست
جان فدای خط مشکینت که چون مهر گیاه
سبز و خرم ز لب چشمه حیوان برخاست
یافت طوطی خطت خضر صفت آبحیات
گر چه اول بهوای شکرستان برخاست
خال مشکین تو بر آتش رخ همچو سپند
سوخت در آتشت این دود سیه زان برخاست
غمزه مست تو در خون دلم دارد دست
زودم از پای در آرد چو بدستان برخاست
سر بپای تو در افکندم و عقلم میگفت
مور با پای ملخ پیش سلیمان برخاست
سخن زلف تو ناگه بزبان آوردم
از دهانم صفتش سخت پریشان برخاست
گر نشیند سخن ابن یمین در دل خلق
چه عجب آن نه چو سوزیست که از جان برخاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف زیبایی‌ها و عطرهای دل‌انگیز می‌پردازد که از طبیعت و عشق می‌آید. شاعر احساسات عمیق خود را درباره معشوقش با تصاویری زیبا و زنده بیان می‌کند. او به بوی خوشی که از باغ بهشت و زیبایی معشوقش برخاسته اشاره می‌کند و به طور کلی زیبایی و عشق را توصیف می‌کند. همچنین اشاره‌ای به غم و اندوه دل دارد و تأثیر آن را بر وجودش می‌سنجد. در نهایت، شعر به تأثیر عشق و زیبایی‌های معشوق بر زندگی انسان‌ها و آثاری که بر دل‌ها می‌گذارد، می‌پردازد.
هوش مصنوعی: ای خدا، بوی خوشی که به مشام می‌رسد آیا از باغ بهشت می‌آید یا از نسیم صبحگاهی که از گلزار به سمت من می‌وزد؟
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت موهای محبوبش اشاره می‌کند. او compares این موها را به چین و شکن‌هایی که در شامگاه وجود دارد و همچنین به نسیم صبحگاهی که عطر و بوی خوشی را پراکنده می‌کند. این ترکیب زیبا باعث می‌شود تا حس طراوت و زندگی را در دل مخاطب ایجاد کند.
هوش مصنوعی: بوی پیراهن یوسف از مصر به سوی کنعان و برای آرامش یعقوب می‌وزد.
هوش مصنوعی: سرمه، که مظهر روشنی و زیبایی است، برای چشمان من که به تماشای دنیا می‌پردازند، اهمیت دارد. هر ذره غبار که از خاک برمی‌خیزد، به نوعی نشانه‌ای از عشق و توجه به معشوق من است.
هوش مصنوعی: جانم را فدای خط زیبا و مشکی‌ات می‌کنم، زیرا مانند خورشید که گیاه سبز و شاداب را از کنار چشمه حیات زنده می‌کند، تو نیز در زندگی‌ام نوری می‌بخشی.
هوش مصنوعی: طوطی که نماد زیبایی و ناز است، در میان نوشته‌ها و خطوط تو که به رنگ سبز و زیباست، غرق شده. اگرچه در ابتدا با خیال و آرزوی شیرینی‌های زندگی سر بر آورد، اما در نهایت به حقیقت زندگی و زیبایی‌های آن پی برده است.
هوش مصنوعی: خال سیاه تو در کنار چهره‌ات همچون زغالی است که در آتش می‌سوزد و از این سوختن، دود سیاهی بلند می‌شود.
هوش مصنوعی: چشمان seductive و جذاب تو، دل مرا به شدت می‌آزارد و غمگین می‌کند. اگر تو از جایت بلند شوی، من از پای در می‌آیم و به سختی می‌توانم خودم را کنترل کنم.
هوش مصنوعی: من خود را در پای تو به خاک انداختم و فکر می‌کردم مانند موری که در برابر ملخی در حضور سلیمان قد بلند کرده است.
هوش مصنوعی: سخن از زلف تو را ناگهان بر لب آوردم و از دهانم به وضوح قدرت و زیبایی آن به هم ریخته و مغشوش بیرون آمد.
هوش مصنوعی: اگر سخن ابن یمین در دل مردم بنشیند، جای تعجب نیست؛ چرا که آن سخن همچون آتشی است که از جان انسان برمی‌خیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سرو کشمر که سمر گشت ز بستان برخاست
سرو سیمین بر ما از چمن جان برخاست
این چه روی است که از گوشه برقع بنمود
که قیامت ز نهاد من حیران برخاست
خط سبزش نگرید آمده در گرد لبش
[...]
ای سرفراز شهی کز بن دندان چو خلال
به غلامی درت قیصر و خاقان بر خاست
به هوای چمن خلق تو جان داد به باد
هر نسیمی که از اطراف گلستان برخاست
زان سر زلف بریدند که دردورانت
[...]
قد موزون تو روزی که به جولان برخاست
هر که را بود دلی، از سر ایمان برخاست
خار خار دلم از سینه نمایان گردید
بخیه تنگ رفویم ز گریبان برخاست
شرم عشق است که پامال نگردد هرگز
[...]
فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ اوست
با قیامت قد او دست و گریبان برخاست
چون برد شمع، سرخود به سلامت بیرون؟
صبح از بزم تو، با زخم نمایان برخاست
چقدر حوصله ساز است دل آب شده
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.