یا رب این بوی خوش از زلف دلارام منست
یا صبا همنفس نافه مشک ختن است
آفتاب رخ او در شکن زلف سیاه
همچو در سایه سنبل ورق نسترن است
گر شکر خنده آن پسته شیرین نبود
بچه معلوم توان کرد که او را دهن است
ماه رویا دهن غنچه وش خوش سخنت
چون شود خنده زنان پسته شکر شکن است
در ته چاه زنخدان تو افتاد دلم
دستگیرم خم آنزلف چو مشکین رسن است
تا بدید ابن یمین رسته دندان ترا
چون صدف جزع وی آکنده به در عدن است
آب رویش مده از آتش محنت بر باد
ز آنکه او خاک کف پای سر انجمن است
سرور ملک علاء دول و دین که درش
همچو درگاه حرم قبله هر مرد و زن است
آنکه تا بخت به درگاه ویم راه نمود
وردم الحمد لمن اذهب عنا الحزن است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و دلربایی محبوبش می‌پردازد. او بوی خوش زلف او را به مشکی از شهر ختن تشبیه کرده و زیبایی چهره‌اش را با سایه‌زده‌های سنبل و نسترن مقایسه می‌کند. شاعر همچنین به شیرینی لبخند محبوبش اشاره می‌کند و این لبخند را به دانه‌ای از پسته تشبیه می‌کند. او بیان می‌کند که دلش در چاه زلف محبوب گرفتار است و با اشاره به دندان‌هایش، زیبایی او را به صدفی پر از گوهر تشبیه می‌کند. در ادامه، شاعری از مسیر عشق و دل‌باختگی خود می‌گوید و از سروری که محبوبش به او می‌دهد سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر به شکرگزاری از فرصتی که عشق به او داده می‌پردازد و از رنج‌ها و غم‌ها فارغ می‌شود.
هوش مصنوعی: ای پروردگار، آیا این عطر دل‌انگیز از موهای دل‌فریب من است یا نسیم صبحگاهی است که بوی خوش مشک ختن را می‌چشاند؟
هوش مصنوعی: نور صورت او مانند آفتاب است که در پیچ و خم موهای سیاهش درخشش دارد، همچنان که سایه‌ی سنبل و گل نسترن را می‌پوشاند.
هوش مصنوعی: اگر لبخند شیرین پسته وجود نداشت، معلوم می‌شد که او دهن دارد.
هوش مصنوعی: ماه زیبای در خواب، لب غنچه‌ای با شمایل دلنشین و سخنانی شیرین است. زمانی که این غنچه می‌خندد، به مانند پسته‌ای است که دانه‌هایش را می‌شکند و شیرینی‌اش را نمایان می‌سازد.
هوش مصنوعی: در عمق چاه، دل من درگیر زیبایی تو شده است و دست من به دستهای تو نمی‌رسد. حالت موی تو همچون ریسمان مشکی و زیباست که من را به خود می‌کشد.
هوش مصنوعی: ابن یمین دندان‌های تو را دید که همچون صدف در دریای عدن پر از زیبایی و شکوه هستند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به کسی که تلاش و زحمت زیادی کشیده و در مقام و منزلتی قرار دارد، بی‌احترامی نکن و او را کوچک نشمار. زیرا او ممکن است در آینده به جایگاه بالایی دست یابد و تمام سختی‌هایش به خاطر آن است که اکنون در میان جمع قرار دارد.
هوش مصنوعی: سرور و رئیس علاء الدول و دین مانند درگاهی است که همه مردان و زنان به سوی آن می‌آیند و احترام می‌گذارند، مشابه درگاه حرم که مقبول و مقدس است.
هوش مصنوعی: آنکه تا زمان خوشبختی به درگاه ما آمد، می‌گوید: «سپاس خداوندی را که اندوه را از ما دور کرد.»
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باد صبح است که مشاطه جعد چمن است
یا دم عیسی پیوند نسیم سمن است
نکهت نافه مشگ است نه نافه است نه مشگ
اثر آه جگر سوخته ای همچو من است
نفس سرد گرم رو از بهر چراست؟
[...]
یارب این بوی خوش سنبل و گل با سمن است
یا نسیمی ز سر چار سوی یاسمن است
یا بخور کله تافته شمشاد است
با بخار رخ افروخته نسترن است
مگر این موسم خندیدن باغ ارم است
[...]
دوش آمد بَرِ من آنکه شب افروز منست
آمدن باری اگر در دو جهان آمدنست
آنکه سرسبزی خاک‌ست و گهربخش فلک
چاشنی بخش وطن‌هاست اگر بی‌وطنست
در کف عقل نهد شمع که بِستان و بیا
[...]
یا رب این نکهت جانپرور مشک ختن است
یا دم غالیه زلف دلارام من است
نفس روح فزا میدمد از طرف چمن
یا صبا لخلخه جنبان گل و یاسمن است
این چه باد است که برخاست بفراشی باغ
[...]
تا ز مشک ختنت، دایره بر نسترن است
سبزهٔ خط تو آرایش برگ سمن است
از دل مشک و سمن گرد برآورد، زرشک
گرد مشک تو که برگرد گل و نسترن است
زره جعد تو را حلقه مشکین گره است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.