ایدل مده ببند سر زلف یار دست

مارست زلف یار مبر سوی مار دست

بر عهد دلبران نتوان استوار بود

ایدل بعهدشان ندهی زینهار دست

دارم بدست بوس وی امیدها و لیک

بی زر نمیدهد بت سیمین عذار دست

در نرد دلبری رخ او مهر و ماه را

ده خصل طرح داده و بر ده هزار دست

در آرزوی آنکه ز گلزار عارضش

چینم گلی گرفت مرا خار خار دست

گر عاشقی حذر مکن از طعنه رقیب

بی گل نشیند آنکه بپوشد ز خار دست

مائیم در هوای سهی سرو قامتت

بر سر زنان همیشه بسان چنار دست

در تاب آفتاب غم از پا در آمدم

ایسرو سایه ور ز سرم بر مدار دست

جان در میان بحر غم افتاد و باک نیست

گر خواهدم رسید بلب یا کنار دست

برد است در هوای گلستان عارضت

چشمم بگاه گریه ز ابر بهار دست

از خون دل نگار کنم چشم خویش را

باشد که گیرد ابن یمین را نگار دست