حسرت مخمورم آخر مستی انشا میشود
تا قدح راهی است کز خمیازهام وامیشود
جز حیا موجی ندارد چشمهٔ آیینهام
گرد من چندان که روبی آب پیدا میشود
بس که دارد بینشانی پرده ناموس من
در نگین نامم چو بو در گل معما میشود
لب گشودن رشتهٔ اسرار یکتایی گسیخت
نسخه بیشیرازه چون شد معنی اجزا میشود
نسبت تشبیه غیر از خفت تنزیه نیست
شیشه میباید شکستن نشئه رسوا میشود
انفعال فطرت از کمظرفی ما روشن است
قطره کز دریا جدا شد ننگ دریا میشود
کامرانیهای دنیا کارگاه خودسریست
با فضولی طبع چون خو کرد مرزا میشود
پاس دل دارید کز پیچ و خم این کوهسار
نشئه بیپرواست اما کار مینا میشود
پردهٔ فانوس میباشد شریک نور شمع
جسم در خورد صفای دل مصفا میشود
نوبت موی سفید است از امل غافل مباش
صبح چون گل کرد حشر آرزوها میشود
نقش نیرنگ جهان را جز فنا نقاش نیست
این بناها چون حباب از سیل برپا میشود
حسن سعی، آیینه روشن میکند انجام را
ریشهٔ تاک است کآخر موج صهبا میشود
زاهد از دل شوق تسبیح سلیمانی برآر
ای ز معنی بیخبر دین تو دنیا میشود
تنگی آفاق تا دل، دقت اوهام تست
از غبارت هرچه گردد پاک، صحرا میشود
خلق را رو بر قفا صبح قیامت دیدنیست
دی نمایانست زان روزی که فردا میشود
بس که مضمونهای مکتوب محبت نازک است
خطش از برگشتن قاصد چلیپا میشود
زبن ندامتخانه بیرون رفتنت دشوار نیست
هرقدر دستی که میسایی به هم پا میشود
کرد بیدل گفتگو ما را ز تمکین منفعل
قلقل آخر سرنگونیهای مینا میشود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر، احساسات عمیق و اندیشههای فلسفی شاعر را در مورد عشق، وجود و دنیای مادی به تصویر میکشد. شاعر از حسرت و زیباییهای عشق و آثار آن سخن میگوید و به تضادهای زندگی اشاره میکند. او بر این نکته تأکید دارد که دنیا ناپایدار است و به زود گذر بودن آن میپردازد. همچنین، او بیان میکند که دستیابی به حقیقت و درک عمیقتر وجود نیازمند رهایی از تعلقات دنیوی است. در نهایت، شاعر اعتراف میکند که درک معنای زندگی و حقیقت به سادگی ممکن نیست و نیاز به تأمل عمیق دارد.
هوش مصنوعی: حسرت چشیدن میکشم و به زودی حالت مستی به من دست خواهد داد. تا وقتی که جامی در دست دارم، این حالت خستگی و بیحالی از من دور خواهد شد.
هوش مصنوعی: چشمهٔ انعکاس من تنها به خاطر حیا و شرم، به خودی خود جریانی ندارد. در دور و بر من، آنقدر آب صاف و زلال وجود دارد که گویی میتوانی خود را در آن ببینی.
هوش مصنوعی: بینشانی و گمنامی با پردهداری برای ناموس من به قدری زیاد است که مانند عطر در گل، نامم به یک معما تبدیل میشود.
هوش مصنوعی: وقتی انسان شروع به باز کردن رازهای یکتایی میکند، پیوند اجزای مختلف از هم گسسته میشود و این باعث میشود که معنی و فهم آنها به هم بریزد.
هوش مصنوعی: تشبیه و تحقیر در اصل با هم تفاوتی ندارند. برای رسیدن به حقیقت و خلوص، باید برخی از بندها و قیدها را کنار گذاشت، وگرنه در میانه راه به گمراهی و رسوایی دچار میشویم.
هوش مصنوعی: تشخیص این موضوع که فطرت انسانی به دلیل محدودیتمان تحت تأثیر قرار میگیرد، آسان است؛ چرا که وقتی یک قطره از دریا جدا میشود، دیگر نمیتواند عظمت و جلوههای دریا را داشته باشد و این جدایی برایش ننگ محسوب میشود.
هوش مصنوعی: کامیابیهای دنیوی مانند یک کارگاه است که در آن انسان به دلخواه خود عمل میکند و زمانی که ذاتش به دخالت در امور دیگران عادت کرد، به مقام و اعتبار میرسد.
هوش مصنوعی: دل شما را پاس بدارید، زیرا این کوهها با پیچ و خمهایشان، شما را به نشئگی و بیپروا بودن دعوت میکنند، اما در نهایت، کار مینا (محبت و زیبایی) انجام میشود.
هوش مصنوعی: پردهٔ فانوس به عنوان همیار نور شمع در نظر گرفته میشود و در حقیقت، جسمی که در آن قرار دارد، باعث میشود دل پاک و واضحی شکل بگیرد.
هوش مصنوعی: زمانی که موهایمان سفید میشود، باید هوشیار باشیم و از آمال و آرزوها غافل نشویم؛ چون در صبح جدید، مثل گل شکفته، میتوان به تحقق آرزوها امیدوار بود.
هوش مصنوعی: تنها چیزی که به نقش و تصویر این دنیا اهمیت میدهد، نابودی و فنا است. این سازهها مانند حبابهایی هستند که بر اثر سیلاب شکل میگیرند و در نهایت از بین میروند.
هوش مصنوعی: تلاش خوب و مؤثر، نتیجهای روشن و مشخص به همراه دارد. همچون ریشههای درخت انگور که سرانجام به میوهای شیرین و خوشبو تبدیل میشود.
هوش مصنوعی: ای زاهد! دل خود را با شوق و محبت به یاد خدا پر کن و از تسبیح و ذکر فضیلتهای سلیمان یاد کن. اگر تو از عمق معنی دین آگاه نباشی، تنها به ظاهر دنیا مشغول خواهی شد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که دنیا بر دل آدمی تنگ است، تصورات او دچار ابهام و سردرگمی میشود و هنگامی که هر چیزی که او را پریشان میکند، از بین برود، مانند بیابان وسیع و باز میشود.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، مردم ظاهر را پشت به دنیا خواهند داشت و آنچه در آن روز به نمایش درمیآید، به روشنی مشخص خواهد شد؛ روزی که فردا خواهد آمد.
هوش مصنوعی: محبت به قدری ظریف و حساس است که اگر پیغامهای آن برگردند، به مانند خطی که بر روی چوب یا سنگ حکاکی شده آسیب میبیند و تغییر میکند.
هوش مصنوعی: خروج از خانهی ندامت و توبه آسان است، هرچقدر هم که بخواهی خودت را نجات دهی، باز هم زحمتش به عهدهات است.
هوش مصنوعی: در گفتگوهای ما، بیدل به این نکته اشاره میکند که تسلیم شدن به تمایلات و احساسات میتواند در نهایت به فروریختن و نابودی منجر شود. این اشاره به شکنندگی و آسیبپذیری زیباییها و نعمتها دارد که ممکن است به خاطر ناپایداری و بیثباتی از دست بروند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای که تو دلتنگی، از گریه دلت وامیشود
تنگنای عشق زین خمخانه صحرا میشود
هر کرا توفیق عیبِخویشبینی دادهاند
بعد مردن بر مزارش کور بینا میشود
بسترم برداشت موج از استخوان پهلویم
[...]
عیب پاکان زود بر مردم هویدا میشود
در میان شیر خالص موی رسوا میشود
زشت در سلک نکویان مینماید زشتتر
پای طاوس از پر طاوس رسوا میشود
میکند خلق بزرگان در هواخواهان اثر
[...]
قامتش چون از بهار جلوه رعنا می شود
چون گل خمیازه آغوش نظر وا می شود
گر نسازد زلف آهم را جنون مشاطه گی
در گلوی من نفس زنجیر سودا می شود
از کلاهم گل کند برگ خزان و نوبهار
[...]
دل ز بیداد غم خوبان مصفا میشود
از غبار راه یوسف، کور بینا میشود
از تو زیبا مینماید دل به هر نوعی بری
عشوهگر با ناز همراه است رعنا میشود
آنچه من در گریهٔ خود دیدهام از روی تو
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.