گنجور

 
آذر بیگدلی

هم خنده خوش است و هم خرامت!

خود گوی که نالم از کدامت؟!

از دام مکن مرا هم آزاد

ار مرغ دگر فتد بدامت

یاد آر ز ناامیدی من

چون غیر دهد ز من پیامت

گیرم کام خود از تو روزی

کآرم پی نعش خود دو گامت

خرم نفسی که افتد آذر

در سایه ی سرو خوشخرامت

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode