جان میدهد جان، آن لعل خندان
دل میبرد دل، آن عقد دندان
خوش آنکه گریم، چون ابرو بینم؛
آن غنچه لب را، زان گریه خندان
چون در برآرم، او را گذارم
لب بر لب او، چون ارجمندان
هم من به دندان گیرم لب او
هم او لب من گیرد به دندان
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
جان میدهد جان، آن لعل خندان
دل میبرد دل، آن عقد دندان
خوش آنکه گریم، چون ابرو بینم؛
آن غنچه لب را، زان گریه خندان
چون در برآرم، او را گذارم
لب بر لب او، چون ارجمندان
هم من به دندان گیرم لب او
هم او لب من گیرد به دندان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی زیبایی و جذابیت یک معشوق است. شاعر به لعل خندان و دلربایی او اشاره می‌کند و از احساس عمیق خود در برابر لب‌های زیبای او سخن می‌گوید. او به گریه و خنده‌ی غنچه مانند معشوق و لحظه‌های شیرینی که در کنار او دارد، اشاره کرده و بیان می‌کند که چگونه لب‌هایشان به هم نزدیک می‌شود و این اتصال را با عشق و ارتباطی عمیق تعبیر می‌کند.
هوش مصنوعی: روح من فدای آن لبان سرخ و خندان است، چرا که آن دندان‌های زیبا و دلنشین دل مرا ربوده است.
هوش مصنوعی: خوشا به حال من اگر به خاطر دیدن ابرویت بگریم؛ چون آن لب گلی که به خاطر آن گریه می‌کند، در حقیقت می‌خندد.
هوش مصنوعی: وقتی او را در آغوش بگیرم، همچون افراد با افتخار لب به لب او خواهم گذاشت.
هوش مصنوعی: من لب او را به دندان می‌گیرم و او هم لب من را.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر کس که بیند آن لعل خندان
انگشت حیرت گیرد به دندان
با سرو قدت لاف بلندی
از سر نهاده بالابلندان
راه غمت را با آن درازی
[...]
دل می برد دل ای هوشمندان
آن عقد دندان آن لعل خندان
این با که گویم کآخر گرفتند
تسبیحم از کف زناربندان
رحمی که بلبل تا چند بیند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.