گنجور

 
آشفتهٔ شیرازی

گمان کردم که در هجرت شبی خاموش بنشینم

بر آتش دیگدان دارم کجا از جوش بنشینم

منم آن بلبل شیدا که گلزارم شده یغما

بگو خود ای گل رعنا که چون خاموش بنشینم

بود تا هوشم اندر سر از این سودا بجوشد دل

کرم کن ساقیا رطلی که تا مدهوش بنشینم

کنم چون نی همی ناله بنوشم خون دل چون می

چو بی‌روی تو یک شب من به نای و نوش بنشینم

مرا نار هوا در دل مرا سودای تو بر سر

سراپایم گرفت آتش کجا از جوش بنشینم

حریم کعبه دل را مقیم آستانستم

به یادت چند در این کشور مغشوش بنشینم

ز شوق حلقه گیسوی تو رفتم سوی کعبه

به محراب از برای قبله ابروش بنشینم

نیارم سر فرود آشفته بر تخت جم و قیصر

اگر با آن سگ کو دست در آغوش بنشینم

در میخانه رحمت بود خاک نجف ای دل

بود با آن سگ کو یک دمک همدوش بنشینم

 
 
 
طبیب اصفهانی

گذارد کی مرا سودای عشق از جوش بنشینم

که با دل در سخن باشم اگر خاموش بنشینم

زبان انداخت از پا شمع محفل را همان بهتر

چو شاخ گل درین گلشن سراپا گوش بنشینم

مرا نعل است در آتش ز شوق خاکساری‌ها

[...]

آذر بیگدلی

درین گلشن چو شاخ گل، سرا پا گوش بنشینم

فغان بلبلی تا نشنوم، خاموش بنشینم

فریبم میدهی از وعده ی فردا، که باز امشب

بصد امیدواری در رهت چون دوش بنشینم

مکش زین بیش، ای سرو سهی از غیرتم، تا کی

[...]

آشفتهٔ شیرازی

گمان کردم که در هجرت شبی خاموش بنشینم

بر آتش دیگدان دارم کجا از جوش بنشینم

منم آن بلبل شیدا که گلزارم شده یغما

بگو خود ای گل رعنا که چون خاموش بنشینم

بود تا هوشم اندر سر از این سودا بجوشد دل

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه