این چه روی است که تو ای بت ترسا داری؟
بت و آتشکده محراب و کلیسا داری
گر بهشتی ز چه هندو بچه داری به کنار
ور کنشتی ز چه محراب و مصلی داری؟
تو اگر کعبهای ای زلف به بت سجده مکن
ور بتی ای رخ در کعبه چه مأوا داری؟
میکشی از خط مشکین رقمی بر گل تر
تا که بر خون که از غالیه طغرا داری
من گرفتم که بسوزی تو به یک جلوه ز دوست
تو که پروانهای از شمع چه پروا داری؟
گر بود عشق چه فرقت ز بهار و ز خزان
بلبل از رفتن گل بهر چه غوغا داری؟
نظمت آشفته پریشان بود و شورانگیز
سر سودای که برگو به سویدا داری؟
غم بیسیم و زری از چه خوری ای درویش
تو که در هردو جهان تکیه به مولا داری؟
از گناه دو جهانت چه غم و بیعملی
تو که بر حیدر و اولاد تولا داری؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و با زبان تمثیلی، به عشق و ایمان نسبت به معشوق و مفاهیم دینی میپردازد. شاعر از معشوق (که به بت تشبیه شده) میپرسد که چگونه میتواند در کنار آئینهای مختلف، از جمله زرتشتی و مسیحی، به این زیبایی بپردازد. او به این واقعیت اشاره میکند که عشق واقعی فراتر از تعلقات و تقسیمات مذهبی است، و اینکه وجود عشق باید انسان را از غم و ناامیدی برهاند. در نهایت، شاعر با نگاهی کنایه آمیز به درویش، از او میپرسد که چرا در زندگیاش غم و اندوه دارد در حالی که از حیدر (علی) و نسل او پیروی میکند و در دو جهان به خداوند اعتماد دارد. این شعر به کمال طلبی و عشق بیقید و شرط انسانی اشاره میکند و بر اهمیت ایمان حقیقی تأکید دارد.
هوش مصنوعی: این چه شگفتی است که تو، ای معبود زیبا، چنین جلوهای داری؟ تو هم خدا و معبد داری و هم آتش و کلیسا.
هوش مصنوعی: اگر در بهشت هستی، پس چرا باید فرزند هندی داشته باشی؟ و اگر به نماز و عبادت مشغولی، پس چرا این همه حرام را از کنار خود دور نکردهای؟
هوش مصنوعی: اگر زلف تو همانند کعبه است، به بتها سجده نکن؛ و اگر چهرهات مانند بت است، پس چه مکان و مأوایی در کعبه داری؟
هوش مصنوعی: تو با نوک قلم سیاهت بر روی گل تازهای طرحی میزنی تا نشان دهی که بر روی خون، نشان زینتی و زیبا داری.
هوش مصنوعی: من متوجه شدم که تو از زیبایی و جذبه دوستت چنان تحت تاثیر قرار میگیری که مانند پروانهای که از شعله شمع نمیترسد، به آتش عشق میسوزی.
هوش مصنوعی: اگر عشق وجود داشته باشد، تفاوتی بین بهار و خزان نیست. بلبل به خاطر رفتن گل چرا این همه شور و هیاهو دارد؟
هوش مصنوعی: شعر به بینظمی و هیجان اشاره دارد و از شخصی سوال میکند که چرا به فکر سنگینی و اندوه است.
هوش مصنوعی: ای درویش، چرا غمگین هستی؟ تو که در هر دو جهان به خداوند تکیه داری. غم و اندوهی که احساس میکنی چه معنایی دارد؟
هوش مصنوعی: نگران گناهانی که در این دنیا و آن دنیا انجام دادهای نیستی، چون تو باید به محبت و دوستی با حیدر و فرزندانش توجه کنی و برای آنها کار کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عمل و علم و شجاعت همه یکجا داری
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
ای پریچهره که آهنگ کلیسا داری
سینه مریم و سیمای مسیحا داری
گرد رخسار تو روح القدس آید به طواف
چو تو ترسابچه آهنگ کلیسا داری
آشیان در سر زلف تو کند طایر قدس
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.