ساحت کون و مکان عرصه میدان اوست

گوی زمین و سپهر در خم چوگان اوست

تا خم زلف دوتا ریخته اندر قفا

سلسله کائنات جمله پریشان اوست

درد چه درمان کدام چشم بنه بر قضا

مدعی درد آنک طالب درمان اوست

تا زده طغرای خط گرد عذارت رقم

هندی تاتار ترک در خط فرمان اوست

جام گرفت از رقیب بر سر بی‌مهریست

گر بخورد خون من غایت احسان اوست

ذوق ندارد تذرو تا نگرد سوی سرو

تا که به بستان چمان سرو خرامان اوست

جانب کنعان بر باد صبا و بگو

یوسف مصرت اسیر پای به زندان اوست

هرکه به گلزار عشق پای نهد چون خلیل

آتش‌افروخته لاله بستان اوست

نغمه بلبل به باغ نیست به جز شور گل

آن همه شور و نوا کرده دستان اوست

ناقه آشفته خفت شیخ به کعبه رسید

قسمت گم‌گشتگان طوف بیابان اوست

دست تولا زنم باز به دست خدا

گر برهاند مرا همت سلمان اوست