بخش ۱ - سرآغاز: خداوندا دلم را چشم بگشای
بخش ۲ - در توحید: به نام آنکه جان را زندگی داد
بخش ۳ - مناجات: خدایا چون به منشور الهی
بخش ۴ - وصف معراج نبی: سخن آن به که بهر ارجمندی
بخش ۵ - در فضیلت عشق: جهان بی عشق سامانی ندارد
بخش ۶ - آغاز داستان: به تاریخ عجم داننده راز
بخش ۷ - گریختن خسرو از مداین: چو بر هرمز سر آمد پادشاهی
بخش ۸ - رسیدن خسرو به شیرین در شکارگاه: چو صورتگر نمود آن صورت حال
بخش ۹ - اظهار عشق کردن خسرو به شیرین: چو صبح از پرده راه عاشقان کرد
بخش ۱۰ - آگاه کردن خسرو شیرین را از قصد سفر خود به سوی قیصر روم: حلاوت سنج شیرین شکر خند
بخش ۱۱ - یاری خواستن خسرو از قیصر و لشکر کشی او به مداین و شکست خوردن بهرام چوبینه: چو قیصر دید ز اوج پایه خویش
بخش ۱۲ - وفات مریم: شناسای معانی موبد پیر
بخش ۱۳ - عشرت کردن خسرو و شیرین بر لب شهر و دو افسانه گفتن آنان: شبی همچون سواد دیده پر نور
بخش ۱۴ - عقد بستن دختران با پسران به فرمان خسرو: چو خندان گشت صبح عالم افروز
بخش ۱۵ - پاسخ شیرین به خسرو: شکر پاسخ ز شکر بند بگشاد
بخش ۱۶ - نصیحت کردن شاپور به خسرو و دلالت کردن او را به شکر: سخن پرداز گویای خردمند
بخش ۱۷ - رفتن خسرو به اصفهان به هوای شکر: هوای دلبر نو کرده در دل
بخش ۱۸ - غزل سرائی شکر در مجلس خسرو: چه فرخ روزگاری باشد آن روز
بخش ۱۹ - بردن شکر خسرو را به خانه خویش به مهمانی: به صد خواهشگری شهرا پریروی
بخش ۲۰ - عقد کردن خسرو شکر را: عروس صبح دم چون پرده برداشت
بخش ۲۱ - خبر یافتن شیرین از عقد کردن خسرو شکر را و به صحرا رفتن و ملاقاتش با فرهاد: خبر شد چون به شیرین مشوش
بخش ۲۲ - جوی کندن فرهاد به دستور شیرین در کوه بیستون: برون آمد چو صبح عالم افروز
بخش ۲۳ - آواره شدن فرهاد از عشق شیرین: چو شیرین که گهی پیشش رسیدی
بخش ۲۴ - آگاهی خسرو از عشق فرهاد: حکایت فاش گشت اندر زمانه
بخش ۲۵ - بیتی چند از عتاب نامه خسرو به شیرین: به نام آنکه تن را نور جان داد
بخش ۲۶ - از جواب نامه شیرین به خسرو: به نام نقشبندی لوح هستی
بخش ۲۷ - بازگشت خسرو از اصفهان و خواب دیدن او: چو در ارمن رسید از جنبش تیز
بخش ۲۸ - رفتن خسرو پیش فرهاد و مناظره ایشان: شهنشه گفت کز بخت دل افروز
بخش ۲۹ - مردن فرهاد در عشق شیرین: ملک را بود زنگی پاسبانی
بخش ۳۰ - رسیدن خبر مرگ فرهاد به شیرین و زاری او: که چون فرهاد روز خود به سر برد
بخش ۳۱ - مناجات شیرین در شب فراق: شبی تاریک چون دریائی از قیر
بخش ۳۲ - رفتن خسرو به سوی قصر شیرین و در بستن شیرین به روی خسرو: چو بستان تازه گشت از باد نوروز
بخش ۳۳ - گفتگوی خسرو و شیرین: به زاری گفت کای جانم بتو شاد
بخش ۳۴ - پاسخ خسرو به شیرین: جوابی با هزاران عذر چون قند
بخش ۳۵ - غزل سرائی باربد از زبان خسرو: چو فرخ ساعتی باشد که تقدیر
بخش ۳۶ - شکر ریزی عروسی خسرو و شیرین و فرستادن خسرو انگشتری را به رسم پیمان: چو مه در چادر شب رفت در خواب
بخش ۳۷ - عقد کردن خسرو شیرین را: ملک فرمود کآید موبدی زود
بخش ۳۸ - زفاف خسرو و شیرین: چو مه در جلوه شد با نازنینان
بخش ۳۹ - مجلس ساختن خسرو پرویز با حکیمان: در آمد قاصد اقبال سرمست
این آمار از میان ۹۱۴ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.
توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرع‌های بند قالبهای ترکیبی مثل مخمس‌ها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.
آمار همهٔ شعرهای گنجور را اینجا ببینید.
وزن‌یابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزن‌یابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات تارنمای سرود اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومه‌ها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.
| ردیف | وزن | تعداد ابیات | درصد از کل |
| ۱ | مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی) | ۹۱۴ | ۱۰۰٫۰۰ |
آمار ابیات برچسب‌گذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:
| ردیف | قالب شعری | تعداد ابیات | درصد از کل |
| ۱ | مثنوی | ۹۱۴ | ۱۰۰٫۰۰ |