محمدجواد تقوی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۸ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:

فروغی در شرایطی این شعر رو سرود که نزد ناصرالدین شاه بود و ناصر یک بیت از این شعر رو میگه و فروغی ادامه اش رو بداهه میگه ، گرچه این شعر اینقدر زیباست که از شاه قجری گذر کرده ولی دو بیت پایانی یادی از شاه کرده که باید میکرد .

مجید سروش در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۲۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳:

این غزل می‌توانست پاره ای از ترجیع بند مشهور " ای سرو بلند قامت دوست" باشد

فاطمه یاوری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۰:

دل اگر تنگ شود

مهر تبدل نکند!

فاطمه یاوری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۴۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۳:

غم تو دست برآورد و خون چشمم ریخت

مکن که دست برآرم به ربنا ای دوست....

محمد جمالی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۸ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۷:

طبق بیان فرهنگ لغت معین، دندان زدن در معنی طمع داشتن می تواند استفاده گردد.

شهرداد در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۱۰ دربارهٔ عبادی مروزی » مناقب الصوفیه » بخش ۳ - فصل: در بیان تصوف:

خیر الکلام قلّ و دلّ و لم یمل

م. کیخسرو در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۵۸ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۶۰:

در پاورقی (ص۳۶) از نیما تا روزگار ما بیت اول بدین شکل ضبط شده که درست‌تر می‌نماید: 

اگر انوری خواهد از کردگار 

که بی‌نقطهٔ زای زحمت زید

مجید سنجری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۵۹ دربارهٔ محمد بن منور » اسرار التوحید » باب دوم - در وسط حالت شیخ » فصل اول - حکایات کرامات شیخ » حکایت شمارهٔ ۱۰۷:

حکایت

خواجه عبدالکریم خادم خاص شیخ ما ابوسعید قدس الله روحه العزیز بود، گفت: روزی درویشی مرا بنشانده بود تا از حکایتهای شیخ ما او را چیزی می‌نوشتم. کسی بیامد که «شیخ ترا می‌خواند.» برفتم. چون پیش شیخ رسیدم، شیخ پرسید که «چه کار می‌کردی؟» گفتم: «درویشی حکایتی چند خواست، از آنِ شیخ، می‌نوشتم.» شیخ گفت: «ای جاکش! حکایت‌نویس مباش، چنان باش که از تو حکایت کنند.»

#اسرارالتوحید ، بخش [جلد] اول، باب دوم: فصل اول، ص ۱۸۷
تصحیح #شفیعی_کدکنی ، تهران: آگاه، چاپ سوم: ۱۳۷۱

عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۲۶ در پاسخ به علی دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۰:

درود

گر به عقبی روم معنای صحیحی ندارد 

مگر سعدی شک دارد که به عقبی می رود؟ بودن قیامت در نظر سعدی امری قطعی است

«عقبی در» یعنی در عقبی، روز قیامت

اگر در روز قیامت از من بپرسند که حاصل عمرت در دنیا چه بوده است؟ می گویم فقط بودن با جانان ، حاصلش بود

حافظ نیز این مفهوم را به زبانی دیگر بیان می دارد:

اوقاتِ خوش آن بود که با دوست به سر رفت

باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

یزدانپناه عسکری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۰۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۹:

از خلاف آمد عادت بطلب کام که من
کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

[کار مخالف عادت یا عادت ها قاعده ی بی عملی است. بی عملی اضافه کردن عنصر آگاهی به عمل است، چون عمل در اثر کثرت انجام به عمل تبدیل شده است.]

___________

Hadi Golestani در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۳۰ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۲:

سپاس واقعا لذت میبرم از توضیحات عالی شما

Hadi Golestani در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۲۹ در پاسخ به برگ بی برگی دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۲:

سپاس واقعا لذت میبرم از توضیحات جناب عالی

Hadi Golestani در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۲۸ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۲:

واقعا همین، قشنگ، گفتید اقا رضا، کافی فقط یه گوش چشم لطفی به دل کسی بشه، یه شب ره صد ساله رو میره، همین که لطف خدا باعث شه دست از تعصب و بر داره کار برش اسون و اسون میشه، ممکنه با یه بیت به هبدیت وصل شه، شکر و سپاس خدای را بخاطر ادبیات جهان، و علم خواندون و نوشتن

صابر قنبری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۱۲ در پاسخ به سینا صدری دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۱:

درود 

به نظر  ''که'' حذف نشده و بجای  ''هم''  احتمالا  ''همی''  بوده:

بس مکن زیرا که هم این و همی آن بگذرد.

امیرالملک در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۵۶ دربارهٔ ظهیر فاریابی » مثنویات » شمارهٔ ۲:

عشق خوبان و سینه اوباش؟!

نور خورشید و دیده خفاش؟!

این خاصیت عجیب لغت پارسی است که با یک واو فعل را حذف می کنند و چنین ظرافتی می آفرینند.

محمدجواد تقوی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۴:

مژده در شعر حافظ به تعدد تکرار شده به نحوی که وقتی خواننده به همچین ابیاتی میرسه انگار نسیم خنکی بر خاک مرده وجوده اش ریخته میشه و زنده میشه.

مثلا در همین بیت که ایشون میفرماییند : 

مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد

هدهد خوش خبر از طَرْفِ سبا بازآمد

خواننده با خواندن این بیت آنهم در ابتدا شعر حس بسیار خوبی رو دریافت میکنه و امیدواری در دلش جوانه میزنه .

فاطمه یاوری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۴۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۲:

هرکه مقصودش تو باشی؛

تا نفس دارد،

بکوشد!

فاطمه یاوری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۱:

آن مدعی که دست ندادی به بند کس

این بار در کمند تو افتاد و رام شد.....(:

.

این دانه هرکه دید گرفتار دام شد...........!

امیرالملک در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۸ دربارهٔ ظهیر فاریابی » غزلیات » شمارهٔ ۶:

بیت سه را چنین بخوانیم:

بی‌گناهم کشت عشقت. وای اگر بودی گناه

حال چون بودی؟ چو این در بی‌گناهی می‌کند

(عشقت مرا در بیگناهی کشت و اگر بیگناه را چنین می کند وای بر گناه کار)

 

فاطمه یاوری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۰:

بر من اگر حرام شد وصل تو نیست بوالعجب...

بوالعجب آن که خون من بر تو چرا حلال شد...؟((:

؛

سعدی اگر نظر کند تا نه غلط گمان بری

کاو نه به رسم دیگران بنده‌ ی زلف و خال شد........!