رسول لطف الهی
تاریخ پیوستن: ۲۴م فروردین ۱۴۰۳
| آمار مشارکت‌ها: | |
|---|---|
حاشیه‌ها: |
۳۳ |
رسول لطف الهی در ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۲۰ در پاسخ به خوشه چین بانو دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
البته می آنروز با الکل های امروز خیلی فرق داشته مانند نفت و بنزین حتی قبل از ماه روزه هم بسیار مینوشیدند
رسول لطف الهی در ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۵۲ دربارهٔ ایرج میرزا » مثنوی‌ها » شمارهٔ ۲۹ - آرزویِ خرِّ دُم بریده:
منتهای کمال نقصان است.گل بریزد به وقت سیرابی.تمثیلی از آرزو و عواقب ناشی از آن
رسول لطف الهی در ۳ ماه قبل، جمعه ۲۴ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۵۹ دربارهٔ ایرج میرزا » مثنوی‌ها » شمارهٔ ۲۱ - انتقاد از مستشاران:
چقدر بی توجهی.گه گیر یا همان گاهی گیر صحیح می‌باشد.
رسول لطف الهی در ۴ ماه قبل، جمعه ۱۹ بهمن ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۱ - حکایت دختر حاتم در روزگار پیغمبر (ص):
دوستان اگر همه ما باورهای یکسانی داشتیم دنیا جای کسل کننده ای میشد.
رسول لطف الهی در ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۴۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:
ادوارد براون هم تضمین آورده زمانی که درشیراز باغ رشک بهشت مهمان بوده.
رسول لطف الهی در ۸ ماه قبل، جمعه ۴ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۱۲ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۴ - ماده تاریخ وفات (قرب طاعت = ۷۸۲) :
سلام یعنی وفات ایشان به سال ابجد782ه ق
رسول لطف الهی در ۸ ماه قبل، جمعه ۲۰ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۳۴ در پاسخ به فرخ مردان دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۴:
من درعجبم ز می فروشان کایشان.به زانچه فروشند چه خواهند خرید
رسول لطف الهی در ۹ ماه قبل، جمعه ۱۳ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۰۶ در پاسخ به merce دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۵۸ - خواندن محتسب مست خراب افتاده را به زندان:
با درود باید عرض کنم سوءتعبیر نشود مولوی کلا لفظ را فدای معنی میکند چون هدفش شاعری نمیباشد باتشکر
رسول لطف الهی در ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۰۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۵ - گفتار اندر پرهیز کردن از صحبت احداث:
حجاب دختران ماه غبغب
پسرها را کند همخوابه شب .
ایرج
رسول لطف الهی در ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۱۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۶ - حکایت:
درود بر خداوندگار سخن سعدی بزرگوار که می‌فرماید.چو گاوی که عصار چشمش ببست.دوان تا به شب شب همانجا که هست
رسول لطف الهی در ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۳۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰:
شرابی تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش
ولی یک عده می‌گویند عرفانیست منظورش
رسول لطف الهی در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۵۱ در پاسخ به منصور دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۵:
گفتیم که عقل از همه کاری بدر آید.بیچاره فرو ماند چو عشقش به سر افتاد
رسول لطف الهی در ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۴ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۲۹ دربارهٔ ایرج میرزا » اشعار دیگر » شمارهٔ ۱ - من گرفتم تو نگیر:
کسی که شعر مادر را اینچنین زیبا گفته همچین شعری هرگز نسروده وبنده دیوان ایرج چاپ ۱۳۰۷رادارم اصلأ چنین شعری ندارد.موفق باشید
رسول لطف الهی در ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۱۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸:
چیست ازعسل شیرینتر؟سرکه مفت.عبیدزاکانی
رسول لطف الهی در ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۱۰ در پاسخ به محمد کشاورز دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸:
احسنت به نظر درست میاد.چون میز کوچک عسلی هم دراصل منبت های طلایی دارد.
رسول لطف الهی در ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۴۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب سوم در عشق و مستی و شور » بخش ۲۰ - حکایت:
عمروزید کیست؟ممنون اگر توضیح دهید
رسول لطف الهی در ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۵ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۱۳ در پاسخ به امین کیخا دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » چهارپاره‌ها » کسری و دهقان:
واقعاً بسیاردرود به شما انسان خوش سخن وادیب زنده وپاینده
رسول لطف الهی در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۲۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب ششم در قناعت » بخش ۱۱ - حکایت مرد کوته نظر و زن عالی همت:
چو خرما به شیرینی اندوده پوست.چوبازش کنی استخوانی در اوست.حضرت سعدی خودش در مقدمه کلیات میفرمایند که هیچ چیز کامل نیست.
رسول لطف الهی در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۳۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۳۷ - حکایت ماجرای نحوی و کشتیبان:
تنهاشاعری که لفظ را فدای معنی میکند ملای روم است چون معنی برای رساندن عرفان برایش ارزش بیشتری دارد تا اوزان شعری.
رسول لطف الهی در ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۲۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸: