کیخسرو در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۰۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:

بیت ۳: مگر چنانچه به معنای شاید و گویا گرفته شود مصراع سوالی نخواهد بود

بیت ۴: بعض نسخ: به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را

بیت ۶: باده پیمودن: اندازه کردن و مجازا پر کردن پیمانه از باده و به دیگری دادن. بادپیما: بیهوده کار و کنایه از بی بهره و محروم 

بیت ۷: وضع: حالت و شیوه و همچنین ایجاد و خلق شده. شیوه مهر و وفا در روی زیبا وجود ندارد و شاید روی زیبا برای مهر و وفا وضع و ایجاد نشده (سعید حمیدیان)

بزرگمهر در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۴۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۵۹:

در نسخی که من دیدم بصورت “گر رمضانست” آمده.

بزرگمهر در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۵۷:

به نظرم این اژدهای عصای موسی است که همه چیزها را اعم از مردم و سنگ و درخت ...را میخورده، اشاره به آیه‌ای از قران است.

کیخسرو در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۵۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:

خودکامی:

جواد مرتضائی به نقل از برهان قاطع معنی به کام برآمده را برای خودکامه گزیده و  مصراع نخست را اینگونه معنی می‌کند: «مراد به کام خود رسیدن و [...] عشق را اختیار کردن. مصراع دوم [...] راز عشق پنهان کردنی نیست.» 

منبع 

Rafi Sami در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۱۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۸۹:

سلام خدمت تمام دوستداران حضرت مولانا؛

در مورد بیت شماره ۱۲ غزل ۱۹۸۹

ای منجم اگرت شق و قمر باور شد - بایدت بر خود و بر شمس و قمر خندیدن.

این است که مولانا به اشرف المخلوقات بودن انسان تاکید می‌کند و کرامت انسان را نسبت به سایر مخلوقات الهی بیان می نماید. یعنی ای انسان اگر به معجزه پیامبر که همانا شق القمر است باورمند شدی بالای خود و شمس و قمر بخند، و بر قدرتی که الهی برایت اعطا نموده  نسبت به افتاب، مهتاب و سایر مخلوقات عظیم الجثه الهی که انسان به مراتب کوچکتر از آنها می باشد، داده است خرسند باش و خدای خود را سپاس کن که حکمت آنرا برای حضرت محمد که از جنس آدمی است داده تا از فرسنگ ها دور با اشاره انگشت چنین کاری را انجام دهد و نیز این که اکثریت مخلوقات برای تامین حیات انسان خلق گردیده اند مفتخر باش.

چنانی که حافظ شیرازی نیز می فرماید:

گدای می کده ام لیک وقت مستی بین 

که ناز برفلک و حکم بر ستاره کنم

 

 

پوریا زرشناس در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۱۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:

غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را؟! 

احمد جدیدی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۴۴ در پاسخ به رضا دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲۱:

سلام بسیار عالی بود 🙏🏻

MOSTAFA Nikroozi در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۰۲ دربارهٔ قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۰۶:

بسیار زیبا 

داریوش ابونصری در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۰۲ در پاسخ به مجتبی دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۳ - گفتار اَندر آفرینشِ عالم:

جناب مجتبی:
همی بر شد آتش فرود آمد آب
همی گشت گردِ زمین آفتاب
همان که در شاهنامه میبینید درست است. در زمان حکیم فردوسی تصور میشد که خورشید است که بدور زمین میگردد و گردش خورشید در آسمان آنها را باین اشتباه میانداخت و گمان میبردند که گردنده خورشید است. براستی تا چند قرن بعد هم همین اشتباه باقی بود تا زمان کوپر نیخ و او بود که برای نخستین بار پی برد که زمین به گرد خورشید میگردد. بنابراین این تصور تصورِ انسانهای چند قرن پس از فردوسی هم بود و در شاهنامه نباید تغییر پیدا کند.

 

اسماعیل بهشتی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۳:

این شعر رو "وحید تاج، ارکستر فیلارمونیک پاریس شرقی و گروه کر بهار" بسیار عالی اجرا کرده.

پیوند به وبگاه بیرونی

اسماعیل بهشتی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۵۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۶:

این شعر رو "وحید تاج، ارکستر فیلارمونیک پاریس شرقی و گروه کر بهار" بسیار عالی اجرا کرده.

پیوند به وبگاه بیرونی

GreyPhoenix در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۱:

سلام به همگی،
معنی مصرع اول بیت دوم چیست؟ آخه یعنی چی مریم از دستت رقت؟ مگه چی شده؟ به واقعه یا باور خاصی اشاره دارد؟ 

مصرع دوم مشکلی ندارد. مصرع اول اذیت میکنه. حس می کنم یه چیزی توش داره edited10:34 PM  

ممنوم میشم کسی برام توضیح بده