الا تا زمی از کوه پدید است و ره از سد

به کوه اندر زر است و به ره بر شخ و راود

زنخدانی چون سیم وبراو از شبه خالی

دلم برد و مرا کرد ز اندیشه خیالی

ندانستم هرگز که به آسانی و زودی

دل چون منی از ره بتوان برد به خالی

دلم خال نبرده ست، مهی برده که با وی

[...]

الاکل شییٔ ما خلا اللّه باطل

و کل نعیم دون الجنه زایل

هو اجید حق اوجد الحق کلها

و ان عجزت عنها فهوم الا کابر

ترا که داند که، ترا تو دانی تو

ترا نداند کس، ترا تو دانی بس.

رأیت حبّی بعین قلبی

فقال من انت قلت انتا

انت الذی حزت کلّ حدّ

بمحو این فاین انتا

عدد با یازده هزار و چهار صد و بیست و هشت است.

عدد شین دو هزار و دویست و پنجاه و سه است.

عدد تا ده هزار و صد و نود و نه است.

عدد صاد دو هزار و سیزده است.

عدد ثا هزار و دویست و هفتاد و شش است.

[...]

گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان

وگر عاشق شاهی روان باش به میدان

صلا روز وصال است همه جاه و جمال است

همه لطف و کمال است زهی نادره سلطان

کجایی تو کجایی نه از حلقه مایی

[...]

بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن

اگر بوسه به جانی است فریضه است خریدن

چو آن بوسه پاک است نه اندرخور خاک است

شوم جان مجرد برون آیم از این تن

مرا بحر صفا گفت که کامی نرسد مفت

[...]

فرشته رَست به علم و بهیمه رَست به جهل

میانِ دو به تنازع بمانْد مردم‌زاد

تو پس پرده و ما خون جگر می‌ریزیم

آه اگر پرده برافتد که چه شور انگیزیم!

زهی شوق و زهی شوق، زهی عشق و تمنا!

زهی عشق جهانسوز، زهی حسن و تولا!

زهی لطف و کرامت، زهی خوش قد و قامت

زهی روز قیامت، زهی نور تجلا

زهی یار و زهی یار، و زهی مونس احرار

[...]

رخ نگار درآمد به خواب خوش دوشم

فگند آن خط مشکین دو حلقه در گوشم

اَیا کاشف الاسرار و یا فائض الانوار

ویا مقصد الابرار و یا مونس الاحرار

منم مانده گرفتار بدین نفس خطاکار

به رحمت نگهم دار ازین دشمن غدار

ایا غافر من تاب و یا مؤیل من آب

[...]

یقین ما که بجولان تو چونکه در تازی

بکان رسد گهر از خوی چکانی دینار

دود چو گرم سمند تو سوی میدانها

شوند غرقه بگوهر همه یمین و یسار

دریغا از آن زن که خسته می پرسید

راه حمام منجاب از کجاست؟

بود چون زلف شب، گیسوی شوخ می پرست من

که هرگز یک سر مویش نمی آید به دست من

من آن پیمانه ام کز کثرت موج تنک ظرفی

بود گوش حباب می بر آواز شکست من

در اقلیم بنای خلقت آن برگشته ایامم

[...]

آتش چکد چو آب ز طرز بیان ما

گویی که شعله‌ایست زبان در دهان ما

از عکس چهره هر دو قدم در دیار عشق

طرح بهار ریخته رنگ خزان ما

امشب که داشتیم حدیث رخت نبود

[...]

درد می دردی به ایاغت نرسیده است

بوی گل داغی به دماغت نرسیده است

عاشق زکجا شکوه کجا این چه خیالی است

پیداست کزین باده دماغت نرسیده است

سبز است ز خون دل ما حاصلت ای چرخ

[...]

تن آسوده نداند که دل خسته چه باشد

من گرفتار کمندم تو چه دانی که سواری