|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت ناپایداری دنیا اشاره دارد و به عاقلانی که دل به آن می‌بندند هشدار می‌دهد. شاعر می‌گوید که وابستگی به این دنیا تنها به پشیمانی می‌انجامد و تأکید می‌کند که انسان باید تلاش کند تا عشق و مهربانی را در زندگی به دست آورد.
هوش مصنوعی: دنیا فقط دو روز خوشی دارد، بنابراین اگر عاقل هستی، دل به این دنیا نبند.
هوش مصنوعی: در دنیا به دنبال مقام و ثروت رفتن، فقط عاقبت پشیمانی به همراه دارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که می‌توانی، تلاش کن، شاید موفق شوی دلی را به دست آوری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دی ز دیر آمد برون سنگین دلی
با لبی پرخنده بس مستعجلی
عالمی نظارگی حیران او
دست بر دل مانده پای اندر گلی
علم در وصف لبش لایعملی
[...]
هین غذای دل بده از همدلی
رو بجو اقبال را از مقبلی
راستی خوش موضعی خوش منزلی
جای نزهت هر کرا باشد دلی
ای تهی کرده شکم از غافلی
دل تهی کن این بود الصوم لی
گر بیابی عارفی صاحبدلی
خدمت او کن که گردی مقبلی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.