مرا به سینه تمنای ماس وا تا کی

دلم به صحنک پالوده مبتلی تا کی

کنون به دهر چو ماقوت نیست صابونی

به سینه ولوله شوق زلبیا تا کی

شدند جلبک و روغن به تابه اندر تحت

[...]

نصیب ما ز می لعل دوست گشته خمار

کنیم جان به سر و کار عشق آخر کار

خوش است صحنک بغرا و قلیه بسیار

اگر به دست تو افتد زهی سعادت یار

زبس که برده ز دزدی ز خلق دل بریان

کشیده اند چو دزدان از آتش بر سر دار

بسوزد ار کشم آهی ز شوق نان و کباب

[...]

تا بر رخ آن مه نظر انداخته دیده

صد گونه بلا این دل بیچاره کشیده

آن کس که لب دلبر سنبوسه گزیده

صد شکر خدا را که به مقصود رسیده

امروز چه حال است که آن بره بریان

چون آهوی وحشی ز من خسته رمیده

بوی حبشی پست کند نکهت نان را

[...]

بوسه ای از لب لعل تو تمنی دارم

همچو صوفی هوس خوردن حلوا دارم

من که سر در هوس کله و گیپا دارم

وه به جای درم این شوق و تمنی دارم

گشتم امروز ز اندازه برون، مالیده

صحن ماهیچه پر قیمه تولا دارم

بود آیا که من خسته به شیرین کاری

[...]

دارم دل دیوانه گرفتار به بندی

ای همنفسان در خم ابروی کمندی

گر دست دهد آه مرا شربت قندی

از غم نرسد بر دل من هیچ گزندی

در قید اسیب است دل و کی شود آزاد

مرغی که در افتاد به ناگه به کمندی

در دیده من خوبتر از قامت زناج

[...]

نصیب ما ز می لعل دوست گشته خمار

کنیم جان به سر و کار عشق آخر کار

سحر کسی که کند نوش یک دو جو زاسرار

علی الصباح بباید سه کله اش ناچار

اگر نه بره بریان بود به نیمه روز

چو روزه دار بر آرد گرسنگیش دمار

دلم به صحنک ماهیچه آرزومندست

[...]

سفر کردم به هر شهری رسیدم

چو شهر عشق من شهری ندیدم

بسی در مجمع خوانها رسیدم

حریف پخته ای چون نان ندیدم

مرا در سر هوای کله افتاد

صباحی بوی گیپا چون شنیدم

زشوق جوش بره شب به بازار

[...]

آه ازین درد جدائی که مرا بر جگرست

آه ازین آتش جانسوز که هردم به برست

مرض جوع زانواع مرضها بترست

تو چه دانی که ازین درد، دلت بی خبرست

سخنی با تو بگویم بشنو از سر صدق

مرهم سینه هر گرسنه حلوای ترست

قلیه گر بر سر بغرا نبود بد باشد

[...]

ای فروغ حسن ماه از روی رخشان شما

آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

می کند دل آرزوی سفره و خوان شما

زان که قوت جان بود پالوده و نان شما

کی بود یارب که اندر پیش ما جمع آورند

آن برنج روح افزای پریشان شما

خوان حلوائی همی بردند بس آراسته

[...]

رونق عهد شباب است دگر بستان را

می رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

هر که آورد به کف قلیه بادنجان را

به جوی می نخرد حشمت ده سلطان را

هر مشامی که معطر شود از بوی کباب

چه کند بوی گل و نسترن و ریحان را

ناله مرغ شنو بر سر آتش جان سوز

[...]

آن کس که به دست جام دارد

سلطانی جم مدام دارد