خضرا دمنی و خضر دامن

در ساز چو آب خضر با من

امروز تو خوشتری و یا من

بی من تو چگونه‌ای و با من

نی نی من و تو مگو رها کن

فرقی خود نیست از تو تا من

بی تو بودی تو بر سر چرخ

[...]

بگذشت و نگه نکرد با من

در پای کشان، ز کبر دامن

دو نرگسِ مستِ نیم‌خوابش

در پیش و به حسرت از قفا من

ای قبلهٔ دوستان مشتاق

[...]

بازم هوسی گرفت دامن

کز عقل نشان نماند با من

ای دوست که بی منی و با من

آتش زده یا تویی و یا من

ای مانده ز وصل تو جدا من

هجر تو ببین چه کرد با من

رانده ز برون در مرا تو

جا کرده درون جان تو را من

خلقی چو صبا به بوی تو خوش

[...]

هر لحظه کند حدیث با من

کان خاک نشین چاک دامن

از خنده نمونه‌ای‌ست با من

وز گریه لبالب است دامن

غم از در عاشقان درآمد

بودم به میانه آشنا من

وارستگیم وقوع دارد

[...]

تا گشته از آن صنم جدا من

افتاده به دام صد بلا من

از من بیگانه تا ابد او

با او زالست آشنا من

نابرده به کنج وصل او پی

[...]

تا از تو فتاده ام جدا من

جز مرگ نخواهم از خدا من

ای آنکه کسی ندیده مثلت

مثل تو بجویم از کجا من

یک عمر وصال کو که گویم

[...]