نظار ز دیدار همه چیز شود سیر

از دیدن او سیر نگردد دل نظار

برخیز و بمیخانه خرام ای بت کشمیر

می خور که بمی گردد اندوه جوان پیر

آن ناقد هر گوهر و آن کاشف هر راز

کز رطل همی خندد چون برق بشبگیر

گر بوی بسنگ آرد سنبل دمد از سنگ

[...]

دل شیفتگان را نتوان بست بزنجیر

الا بدلارائی و شیرینی گفتار

معلوم نگردد سخن عشق بتقریر

کایات مودت نبود قابل تفسیر

مرغان چمن را بسحر همنفسی نیست

در فصل بهاران بجز از ناله شبگیر

زینگونه چو از درد بمردیم چه درمان

[...]

عمریست تو را بر سرسید گذری نیست افتاده بزنجیر

با یاد تو از زندگی او اثری نیست چون کودک تصویر

آهوی تو را سوی ایران نظری نیست از ماست چه تقصیر

از حال پریشان کمالت خبری نیست هیهات چه تدبیر

هر نقش که بر لوح قضا خامه تقدیر

درزایچه طالع هر کس زده تحریر

یکنقطه ازآن حال شود گرچه باصلاح

تجدید کند دایره ها موجد تدویر

روز ازلم قرعه چو در جرعه کشی رفت

[...]

تا شد دل من بسته آن زلف چو زنجیر

هم دل بشد از کارم و هم کار ز تدبیر

تقدیر چنین بر من و دل رفت و نشاید

با قوت تقدیرش اندیشه تغییر

چون دل که اسیر آمد در حلقه آن زلف

[...]

تا شد دل من بسته آن زلف چو زنجیر

هم دل بشد از کارم و هم کار ز تدبیر

تقدیر چنین بر من و دل رفت و نشاید

با قوت تدبیرش اندیشة تغییر

چون دل که اسیر آمد در حلقه آن زلف

[...]

فارغ نبود بخت جوان و خرد پیر

از ناله شبگیر

در مندل ترکش ز غم اصغر بی شیر

شد چله نشین تیر

ای کلک قضا را خط تو حاصل تحریر

وز نقش نظیر تو خجل خامه تقدیر

یک دوره زکریاس تو حاشا که کند طی

صددور گر افلاک درآیند بتدویر

سودای تو افزود جنون کاست دل ودین

[...]

ای حسن تو چون فتنهٔ چشم تو جهانگیر

صد سلسله دل در خم زلف تو به زنجیر

عشق من و رخسار تو این هردو جهانسوز

حسن و تو گفتار من این هردو جهانگیر

قدّم چو کمان قدّ تو چون تیر از آن رو

[...]

ای حسن تو چون فتنهٔ چشم تو جهانگیر

صد سلسله دل در خم زلف تو به زنجیر

عشق من و رخسار تو این هردو جهانسوز

حسن تو و گفتار من این هردو جهانگیر

قدم چو کمان قد تو چون تیر از آن‌رو

[...]

حکمش که سق یافت ز تأثیر ز تقدیر

حکمست هم از وی که بود دور ز تغییر

با زو.ر کف قنبر او پنجه نهد شیر

در پیش تک دلدل او چرخ زمین گیر

اینسان که برون آمده‌ای مست و جلوگیر

دانم چه به سر داری از اندیشه و تدبیر

خواهی که کنی ملک جهان را همه تسخیر

خواهد شدن این زود ترا حاصل نی دیر

گیسو چو گشائی کنی از دوش سرازیر

[...]

باشد به دل امید مرا کز کرم پیر

ترک ار شده اولی و پدید آمده تقصیر

بخشیده شود آنچه نبوده است به تقدیر

یعنی که بد از ماست نه زان قدرت و تأثیر

خلقند به هر جنبشی ارچند قضاگیر

[...]

بر جنگ بدانگونه مصمم ک بنخجیر

بر مرگ بدانگونه مهیا که بایثار

ای کعبه اسلام کشیدیم سوی دیر

رخت از سوی کوی تو خداوند کند خیر

با شمر ستمکار جفا جوی سبکسیر

گو این همه شادی مکن از رفتن ما غیر

دردا که شده فتنه و آشوب جهانگیر

دین‌ می‌رود از دست چو از بحر کمان تیر

گشته عقلا جمله چو دیوانه به زنجیر

سُخریه جُهّال شکسته کمر پیر

روبَه زده خرگاه در آرامگه شیر

[...]

بر روی فروهشته سر زلف تو زنجیر

زنجیر تو بگسسته مرا رشتهٔ تدبیر

مفتون سر زلف جوانت فلک پیر

مویی که توان بست بدو پنجهٔ تقدیر