ابروی تو آئینه انوار الهی

انوار الهی ز رخت فاش کماهی

هرگز نبود صرفه بجز تیرگی بخت

چشم تو که از سرمه کند بخت سیاهی

زیبا نبود بر قد کس ایشه خوبان

[...]

در عشق روانیست نه دعوی نه گواهی

فرسوده دلی باید و آسوده نگاهی

دیدیم چو روی تو دگر هیچ ندیدیم

بستیم نظر از همه عالم به نگاهی

از دوزخ عشقم مگر آرند عقوبت

[...]

با بندهٔ صادق چه عتابی چه عطایی

با خواجهٔ مشفق چه ثوابی چه گناهی

تدبیر من اینست که تقدیر تو خواهم

با جنبش صرصر چه کند پیکر کاهی

غم نیست اگر بیکسم و هیچکسم نیست

[...]

ای شخص تو را با همه اقبال پناهی

در موکب شاهی

ای ترک ندانم زچه خیل و چه سپاهی

دانم که تو بر خیل نکویان همه شاهی

ترکان جهان لشکر و بر جمله امیری

خوبان همه سیاره تو بی پرده چو ماهی

تو یوسفی و چاه نهفتی بزنخدان

[...]

ای امی داننده هر علم کماهی

در فقر الی الله زده ای سکه شاهی

فرقش زفر افسر لولاک مباهی

در عالم قدسش نبود نام تناهی

سوسن چو من اندر چمن حمد الهی

گویاست به شکر نعم نامتناهی

آن شاه که بخشد به جهان افسر شاهی

هر ذره به جود و کرمش داد گواهی

در هر صفتی اعظم اسمای الهی

اندر فلک صورت نبود چو تو ماهی

عالم همگی بندهٔ شرمنده تو شاهی

نه غیر تو حقی نه ملاذی نه پناهی

دیدم صنمی سرو قد و روی چو ماهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

افکند به رخسار چو مه زلف سیاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

ور گویم گل، پیش تو گل همچو گیاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

صد بار گداییش به از منصب شاهی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی