سلطان سریر صبح خیزان

سر خیل سپاه اشک ریزان

خوناب جگر ز دیده ریزان

چون بخت خود اوفتان و خیزان

از زلزلهٔ مصاف خیزان

شد قلهٔ بوقبیس ریزان

چون دید که آن بخار خیزان

هستند ز اوج خود گریزان

چون سایه منم فتان و خیزان

وز سایه خویشتن گریزان

باریکم و دردناک و دلسوز

مانند چراغ صبح خیزان

در کنج خرابه ای به تنها

[...]

رفتند همه فتان و خیزان

از تهمت قتل او گریزان

لیلی نه که شمع صبح خیزان

مجنون نه که ابر فیض ریزان

خلقی ز پیش سرشک ریزان

واو خاک به فرق خویش بیزان

از سینه آهو آه خیزان

وز چشم گوزن اشکریزان

فردا که بپا کنند میزان

مردم همگی ز هم گریزان