رفتیم در آن مکان خرسند

با مشّایی سراسری چند

دل در خم زلف او طپد چند

ممکن نبود نجات ازین بند

زآن گمشده کز غمش به جانم

چون یعقوب از فراق فرزند

گیرم نکنم شکایت اما

[...]

قهرش به مذاق جان، شکرخند

با جور تو، لطف آرزومند

بگذار حدیث و لب فروبند

خاموش نشین، فسانه تا چند؟

بی صبر و شکیب داشت یک چند

خون دل ریش آرزومند

با هجر تو تا گرفت پیوند

ای من به خیال از تو خرسند

غلامان را بگو تا مشک سایند

کنیزان را بگو تا عود سوزند

سر نامه بنام آن خداوند

که دل ها را به دل ها داده پیوند

اسیری کز غمت جان می فشاند

به عز عرض عالی می رساند

ایدل غم عشق ریشه ات کند

از کوی بتان تو رخت بربند

از تیر نظر بخون نشستی

ای دیده در نظر فروبند

تو مور و بود حریف تو پیل

[...]

یک ره به حریم خاک پیوند

زین گنبد آبگینه تا چند

دل در سخن محمدی بند

ای پور علی ز بوعلی چند

نادر ز پی تو تاخت در هند

ز آمویه فشاند گرد تا سند

نادر بهوای افسر هند

ز آمویه فشانده گرد تا سند

ای دیو سپید پای در بند

ای گنبد گیتی ای دماوند

از سیم به سر، یکی کله‌خود

ز آهن به میان یکی کمربند

تا چشم بشر نبیندت روی

[...]

این خانهٔ پاک، پیش از این بود

آرامگه دو مرغ خرسند

کرده به گل آشیانه اندود

یکدل شده از دو عهد و پیوند

یکرنگ چه در زیان چه در سود

[...]

گوئی بتو داده‌اند سوگند

کاین راز، نهان کنی به لبخند

این دست که گشته است پر چین

بودست چو شاخه‌ای برومند

کردست هزار مشکل آسان

[...]