ادیب الممالک
»
دیوان اشعار
»
منظومه‌ها
»
در تقریظ شاهنامه و مثنویات و قطعات دیگر
»
شمارهٔ ۹ - قطعه ناتمام بخط استاد
نادر بهوای افسر هند
ز آمویه فشانده گرد تا سند
در کوه سپند کوفته فش
گرشاسب سپندسان بر آتش
نغنود بخواب چشم مستش
ناسود درون حق پرستش
در راه وفا و حق پرستی
پرداخت بکارها دو دستی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، نادر به عنوان یک افسر هندی توصیف می‌شود که در کوران جنگ و در موقعیتی سخت در تلاش است. او به وفا و حق پرستی اهمیت می‌دهد و در این راه با تمام قدرت خود تلاش می‌کند. تصاویری از نغمه‌های خواب و عشق نیز در شعر وجود دارد که نشان‌دهنده عمق احساسات و تعهد اوست. شعر به شکل کلی به ارزش‌های انسانی و ایستادگی در برابر چالش‌ها اشاره دارد.
هوش مصنوعی: نادر به قصد تسخیر هند، به راهی از آمویه گذشت و گرد و غبار به پا کرد تا به سند برسد.
هوش مصنوعی: در کوه، فش گرشاسب (دلاوری از شخصیت‌های اساطیر ایرانی) به شدت بر آتش کوه می‌کوبد.
هوش مصنوعی: چشم مست او در خواب غنوده است و درونش پر از عشق و ارادت به حقیقت و پرستش الهی است.
هوش مصنوعی: در مسیر وفاداری و حقیقت جویی، باید تمام تلاش و انرژی خود را صرف کارها کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.