این طارم بی‌قرار ازرق

بربود ز من جمال و رونق

وان عیش چو قند کودکی را

پیری چو کبست کرد و خربق

گوشم نشنود لحن بلبل

[...]

من قبلها طبت فی الظّلال و فی

مستودع حیث یخصف الورق

ثمّ هبطت البلاد لا بشر

انت و لا مضغة و لا علق‌

بل نطفة ترکب السّفین و قد

[...]

ای امر تو را نفاذ مطلق

وز امر تو کائنات مشتق

چون مشعله پیش بین موافق

چون صبح پسین منیر و صادق

چارند گواه خواجه اسحق

هر چار بر خرد مصدّق

کانکس که بود برنگ خواجه

مجبول بود ز شّر مطلق

آواز گران و روی فربه

[...]

آن بحر محیط بی‌کرانه

و آن نور بسیط جاودانه

تا هر نفسی به دیدهٔ حق

بینند همه جمال مطلق

تا هر نفسی به دیدهٔ حق

بینند همه جمال مطلق

ای پاره ز چنگت به تن صوفی دلق

درشان تو آیت یزید فی الحق

چنگت به سپاه طوقتمش می ماند

کاشکستن او شد سبب راحت خلق

عالم عرض است و جوهرش حق

این است رموز سر مطلق

جانست چو موج و دل چو دریا

مائیم حباب و تن چو زورق

گنجیم و طلسم مائی ماست

[...]

در آینهٔ وجود مطلق

خود بینم و خودنمایم الحق

مائیم حباب و آب دریا

هم جام شراب و بحر و زورق

او معشوقست و عاشق ما

[...]

در آئینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماند الحق

مائیم و حباب و آب دریا

زورق بحر است و بحر زورق

در آینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماید الحق

مائیم حباب و آب و دریا

زورق بحریست و بحر زورق

بشنو سخنی رموز مطلق

بی او تو مزن دم از اناالحق

زیرا که نه حد توست دانی

مهتاب کجا و رنگ زیبق

دانی به یقین که فضل حق بود

[...]

معشوق به درد و غم معانق

باشد به امید وصل عاشق

هر دو معشوق و هر دو عاشق

چون شیر و شکر به هم موافق

در دعوی عشق نیست صادق

نتوان لقبش نهاد عاشق

سوریش به یاسمن معانق

خیریش به یاسمین موافق

گفتا که مناسب است و لایق

این کار به حال هر دو عاشق

گفتا دو حمامه مطوق

بودند به صد صفا و رونق

پیچید چو درج عیش عاشق

از دست رفیق ناموافق