سلطان به ترک چتر گفته

پیدا نه خلیفهٔ نهفته

از مه چو دو هفته بود رفته

شد ماه دو هفته بر دو هفته

چون شمع به ترک خواب گفته

ناسوده به روز و شب نخفته

وآن گوشه‌نشین گوش سفته

چون گنج به گوشه‌ای نهفته

کز دیدن آن مه دو هفته

دل داده بُد و ز دست رفته

تو بستر من ز گرد رفته

من رفته به ترک خواب گفته

تیهو به عقاب راز گفته

یوسف به کنار گرگ خفته

در روزه و در زکوة و در حج

اسرار بسی بود نهفته

اما سری که در نماز است

سرّی است که با تو کس نگفته

چون این در ناب گشت سفته

وین غنچه درد دل شکفته

پاکیزه چو گوهر نسفته

دوشیزه چو شاخ ناشکفته

یعنی ز من به خار خفته

نزدیک تو ای گل شگفته

نی نکته سروده نی شنفته

چون یا دایم نشسته خُفته

گویندهٔ گفته و نگفته

وز گفت و نگفته‌ها نهفته

ای از برما به خشم رفته

رخ بی‌سببی زما نهفته

در دل دو هزار غم نهفته

یک حرف ازآن به کس نگفته