لیلی به چنین بهانه حالی

خرگاه ز خلق کرد خالی

شد بدر مهیش چون هلالی

وان سرو سهیش چون خیالی

ماییم ز عالم معالی

رندی دو سه اندرین حوالی

در عشق دلی و نیم جانی

بر داده به باد لاابالی

بگذشته ز هستی و گرفته

[...]

باغ است و بهار و سرو عالی

ما می‌نرویم از این حوالی

بگشای نقاب و در فروبند

ماییم و توی و خانه خالی

امروز حریف خاص عشقیم

[...]

عشق آمد و کرد خانه خالی

بنشست به امر و نهی حالی

از مملکت دلم برانداخت

لشکرگه وهمی و خیالی

بر حصن دماغ نام زد کرد

[...]

دیوانه و مست و لاابالی

وز مردمی زمانه خالی

چون حالت پیر دید حالی

کرد از بد و نیک خانه خالی

دردت ز منست گر چه حالی

من نیز نیم ز درد خالی

ناگاه شبی، ز بعد سالی

بگرفت ز اندهش ملالی

نی یار و نه آن وفا سگالی

بستر تهی و کنار خالی

جز نیم دمی نماند حالی

باز آی که خانه گشت خالی

گفتی غمی از شکسته حالی

کردی به سخن درونه خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی

عشق آینه‌ای‌ست لایزالی

از زنگ وجود غیر خالی