خطهاش نمودی آشکارا

چون سلسله های مشک سارا

مجنون بر وی شد آشکارا

با او نه به صورت مدارا

ای برزده ، دامن بلا را

سر در پی خویش داده ما را

چون در ره مردمی نهی پای

از کوچه ما طلب وفا را

یادم نکنی و هیچ گه من

[...]

وصف تو چه میکنم نگارا

آن وصف بود ثنا خدا را

از باده کیست نرگست مست

رویت زکه دارد این صفا را

شمشاد ترا که داد رفتار

[...]

یارا یارا ترا چه یارا

تا دل بربایی اذکیا را

این دلبری از تو نیست بالله

این فتنه ز دیگری‌ست یارا

آنکس‌که نگاشته است نقشت

[...]

سدکن ره ناله ای، خدا را

بی پرده کن، آتشین نوا را

مگذار به حال خویش ما را

سر کن رَهِ دلکشی، خدا را

دریاب حزین بی نوا را

محروم مکن کهن گدا را

ای کرده شعار خود جفا را

نشناخته از جفا وفا را

بیگانه نواز گشته چندان

کز چشم فگنده آشنا را

شکرانه آنکه در وصالی

[...]

سوکت بخشد بسور جا را

جغدت دهد آشیان، هما را

ای آنکه طلب کنی خدا را

آئینه حق شناس ما را

رندانه در آتو در خرابات

جامی بکش و ببین صفا را

پشمینه زهد را قبا کن

[...]

بردار ز رخ نقاب یارا

مگذار بدل حجاب ما را

باری چه شود بشکر شاهی

بنوازی اگر دمی گدا را

اسرار نهان ز مهرت ای جان

[...]

خالد ز دو دیده خون سارا

می بار نهان و آشکارا

زان ابر نهال مدعا را

شاداب همی نما خدا را

از جام صفا می بقا را

زانسان نخوری که خون ما را

بندیش ز داوری فردا

امروز ز حد مبر جفا را

تو آینهٔ جهان نمائی

[...]

در آینه دیده‌ای هوا را

گویی که شناختم خدا را

ما خاک درِ توایم ما را

از خاک درت مران خدا را

منظور تویی ز عشق ما را

نی منظر حسن آن دلارا

چشمی که ندیده روی ما را

بیند بکدام رو خدا را

ای آنکه ندیده ییش در عرش

کن سجده جناب قدس ما را

در خانه ماست زود زن دست

[...]

ای افسر کیقباد و دارا

نور شرف از تو آشکارا

وان دو دگر از ره مدارا

یک ماه ندیم بود ما را