حور و فرشته خواندمت الحق که قابلی

نبود روا که گویمت از آب یا گلی

درمان درد وعین شفا نور دیده ای

قوت روان و قوت جان راحت دلی

کی از نظر روی که بخاطر مصوری

[...]

نه همچوعارض تو به گلشن بود گلی

نه همچوطره تو به باغ است سنبلی

نه چون قد تورسته سهی سروی از چمن

نه صلصلی فکنده چو من شور وغلغلی

گلهای بوستان شودش خار در نظر

[...]

ای زلف عنبرین که بر آن روز چون گلی

در باغ حسن لاله رخان همچو سنبلی

دل بسته ای به گل ز چه رو گرنه بلبلی

بنشسته ای به سرو چرا گر نه صلصلی

طفل دل است حیران کآیا چه خواندت

[...]

ای کزدو چهر غیرت یک بوستان گلی

از گل گذشته گاه طرب به زبلبلی

نادر بکف فتد چو توئی کز جمال و صوت

هم بانوای بلبل و هم بارخ گلی

روز شکار با دوش باز جره

[...]

سرّ حضور پیش تراگفتم ای ولی

دل کردمت ز جلوه معبود صیقلی

آن نکته را تمام کنم بر تو من جلی

تا رو کند بجانت ظهور سینجلی

گفتم قرین به روحی و با جان مقابلی

وه، وه که نیست قابل وزین بیش قابلی

مهرت مرا نمود بدل جای و ای عجب

این مهر بین که جسته چنین مهر منزلی

کشتیم تخم مهر و بجز دانه های اشک

[...]

تنها همین ز کعبه مبین طلعت علی

مرآت دل نمای مصفا و صیقلی

وز دیده دورساز دو بینی و احولی

در کاینات جلوه او را ببین ولی

یا قاهر العدو و یا والی الولی

یا مظهر العجائب یا مرتضی علی

زیبد صغیر عبد کمینت ز پر دلی

خصم ار فلک بود نکند بیم از آن بلی

ای گل به شکر آنکه در این بوستان گلی

خوش دار خاطری ز خزان دیده بلبلی

فردا که رهزنان دی از راه میرسند

نه بلبلی به جای گذارند و نه گلی

دیشب در انتظار تو جانم به لب رسید

[...]