امشب به هر کجا گذری وادایمن است

روشن جهان ز پرتو انوار ذوالمن است

عالم منور آمده گیتی مزین است

امشب براستی شب ما روز روشن است

هر گوشه مجلسی است ز رندان باده نوش

می‌درخم و صراحی و ساغر بود بجوش

تار است در ترانه و چنگ است در خروش

دلداده رهن ناله نی کرده عقل و هوش

افراسیاب چرخ ز بس ریخت طرح جنگ

گرسیوز غمم به نفس بسته راه تنگ

رشگ منیژه ترک من ای فتنهٔ فرنگ

با بادهٔی چو خون سیاوش لاله رنگ

چون با زمانه‌ام نبود قدرت ستیز

بایست جستنم سوی مستی ره گریز

فصلی چنین بویژه که ابر است ژاله ریز

وز ابر ژاله ریز گل اندوز و لاله خیز

در باغ رو طراوت فصل بهار بین

آثار صنع حضرت پروردگار بین

سرو سهی بجلوه لب جویبار بین

خندان دهان غنچه بدامان خار بین

ساقی در این خجسته بهار فرح فزا

زن آب می‌بر آتش اندوه جان گزا

روزی چنین بویژه مبارک که از قضا

عید محمد آمده میلاد مرتضی

میلاد سروری است کز و جمله راست بهر

نامش بدوست شهد چشاند بخصم زهر

بی‌مثل و بی‌نظیر خداوند لطف و قهر

ز آوردن چو او پدر چرخ و مام دهر

تنها همین ز کعبه مبین طلعت علی

مرآت دل نمای مصفا و صیقلی

وز دیده دورساز دو بینی و احولی

در کاینات جلوه او را ببین ولی

در وقت نزع و گاه سئوال وصف شمار

تنها ولای اوست که آید ترا بکار

دل جای مهر اوست بهر سفله کم‌سپار

و آنکو جز این بدوش دل خود نهاده بار

هنگام رزم قاتل کفار مرتضی

دانی به آسمان چه مثل دارد اقتضا

بر دست بنده‌اش که بود نام او قضا

گردون فلاخنی استکه گردد در این قضا

فرمان بزالی ار دهد آن میر ارجمند

کاندر جدال خصم دغا را کشد به بند

از تار گیسوان خود او آورد کمند

بی‌آنکه ذرهٔی رسد آنزال را گزند

یا قاهر العدو و یا والی الولی

یا مظهر العجائب یا مرتضی علی

زیبد صغیر عبد کمینت ز پر دلی

خصم ار فلک بود نکند بیم از آن بلی