ای ممکنات ذره و شخص تو آفتاب

از آفتاب طلعت خود بر فکن نقاب

تا کی نقاب مهر درخشان شود سحاب

دلها ز حسرت رخ زیبات گشته آب

برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب

کش بوی مشک ناب بود رنگ زرناب

زان می که چون بدرکشی از قعر خم قار

گوئی که کرده سر زدل شب برآفتاب

هان ای حریف تا نکنی آب در بمی

[...]

طالع به صبحدم شود، ار با تو آفتاب

پنهان کند ز شرم تو، رخساره در سحاب

مه را، ز خجلت تو بود، روی در محاق

وز شرم، آفتاب به رخ افکند نقاب

خورشید منکسف شود و ماه منخسف

[...]

در کاسه دو چشم بود خون دل شراب

وز آتش درون شده لخت جگر کباب

از فتنه های دوره آخر زمان ببین

ایران در اضطراب و جهانی در انقلاب

از خون عاشقان وطن گشت کوه و دشت

[...]

در قلزم محبت آنشاه چون حباب

افراشتند خیمۀ هستی بروی آب

دیشب به یاد روی تو ای رشک آفتاب

شُستم ز سیلِ اشک من از دیده نقشِ خواب

تا صبحدم که جیب افق چاک زد شفق

صد رنگ ریخت دل به خیال رُخَت بر آب

بنشسته‌ام میانهٔ سیلابِ خون که گر

[...]

ای آفتاب گردون تاری شو و متاب

کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب

آن آفتاب روشن شد جلوه گر که هست

ایمن ز انکساف و مبرا ز احتجاب

بنمود جلوه‌ئی و ز دانش فروخت نور

[...]

ای آفتاب مشکو زی باغ کن شتاب

کز پشت شیر تافت دگرباره آفتاب

مرداد ماه باغ به بار است گونه گون

از بسد و زبرجد و لولوی دیریاب

هم شاخ راز میوه دگرگونه گشت چهر

[...]

این بارگاه کیست چنین خالی و خراب

خائن به جای خادم وآتش به جای آب

درگاهش از تزاحم دین‌پروران تهی

ایوانش از تطاول بیگانگان خراب

سوراخ گشته گنبدش از توپ قلعه کوب

[...]

ایدل گرت هوای بهشت است رو متاب

از درگه محمد و آلش بهیچ باب

از غیر خاندان نبی کام خود مجوی

لب تشنهٔی کجا شده سیراب از سراب

حق را مظاهرند به تحقیق و مهرشان

[...]

ساقی کنون که میکده را گشت فتح باب

بنمای پرسبوی وجود من از شراب

زان باده در ایاغ کن ای مه که قطره‌ها

کز آن فروچکد همه ماه است و آفتاب

تا چند کرد بایدم از مفتی احتراز

[...]

چون شد تراب مدفن اولاد بوتراب

عرش عظیم گفت که یا لیتنی تراب

صد بار بارک الله از این بارگاه قدس

کزیمن آن بپا بود این نیلگون قباب

زین آستان کنند مگر چشم جانکحیل

[...]

ای غمزه‌ات مدرس و خال و خطت کتاب

در درس این کتاب نبردستی ز که‌تاب

ای وعده‌ات بما چو بلب تشنگان سرآب

ما را ببحر عشق تو بگذشته از سر آب