ای داوری که خاک درت دیده را جلاست

صد جم بر آستان جلالت کمین گداست

با وجود مدرکی و عموم عوایدت

حاتم بخیل و آصف نادان و خورسهاست

از سایه تو تا به سرم پرتوی فتاد

[...]

داد از تظلم فلک حقه باز داد

چندین هزار خرمن هستی به باد داد

در گلشن وجود شکفته نشد گلی

کآخر ورق ورق نه به خاک فنا فتاد

این معدن مروت و این کان عقل و هوش

[...]

آرام رفت از دل و آرام جان ندید

جان بر لب آمد و رخ آن مهربان ندید

بر گلشن خزان رسیده رویم ز اشک سرخ

بس جویبار خون شد و سرو و روان ندید

شد دامنم چمن ز گل اشک ای دریغ

[...]

یارب به حق تربت سلطان بایزید

یارب به قاطعیت برهان بایزید

یارب به آشیانه شهباز لامکان

یارب به قرب و منزلت جان بایزید

یارب به حق وسعت آن مشرب کریم

[...]

دوشم خرد به طعنه بگفت ای تباه کار

نیکو شدی ز فعل بد خویش شرمسار

بگداخت از خجالتم از بس که یاد کرد

نا اهلی من و نعم و لطف شهریار

تا صبح درمیان من و او نبرد بود

[...]

ای جلوه‌گاه ایزد دادار الوداع

ای قبله‌گاه احمد مختار الوداع

ای شافع گروه گنهکار روز حشر

وی واضع شکوه ستمکار الوداع

ای مخزن جواهر الطاف کردگار

[...]

از روم تا به هند گرفتیم جان به کف

بهر نثار مرقد شه بوعلی شرف

بر وی قسم به جان عزیز مبارزش

کاندر وفاش کرد جوانی خود تلف

هست این غلام را به درش حاجت عظیم

[...]

ای خون فشرده در دل یاقوتت از رقم

تیر فلک چو قوس ز رشک شده است خم

این بارهاست کز پی یک نامه سیاه

آدم روانه گشت، نه لا بود و نه نعم

چون تو سوار شاهی و بیمی زمات نیست

[...]

خالد بیا و عزم سفر زین مقام کن

بر روضه رضا به دل و جان سلام کن

از گفتگوی خام روافض دلم گرفت

بر بند بار و قطع سخنهای خام کن

بدعت سرای طوس نه جای اقامت است

[...]

خون شد دلم، نسیم صبا غمگسار شد

بر دشت شهرزور، دمی رهگذار شو

رفت آنکه ما به عیش در آن بوم بگذریم

زینهار تو وکیل من دل فگار شو

می بوس خاک آن چمن و بعد از آن روان

[...]

هر چند دل از محنت ایام داغ یافت

رمزی ز داغهای دلم قرچه داغ یافت

اما چو دید راه وصال است وصل را

وهم آن خیال کرد و ز داغش فراغ یافت