داد از تظلم فلک حقه باز داد

چندین هزار خرمن هستی به باد داد

در گلشن وجود شکفته نشد گلی

کآخر ورق ورق نه به خاک فنا فتاد

این معدن مروت و این کان عقل و هوش

این بحر حلم و منبع عرفان و عدل و داد

جانش که طوطی چمن خلد بود، شد

آخر به آشیانه اصلی خویش شاد

یعقوب بود، یوسف زندان مرگ شد

سر در ره وفا شه دادگر نهاد

تاریخ رحلتش ز خرد جستم و ز علم

اول دریغ گفت و پس آنگه بگفت داد