بادهٔ گلگون مرا و طلعت سلمیشربت کوثر ترا و جنت اعلی
صحبت شیرین طلب نه حشمت خسرومهر نگارین گزین نه ملکت کسری
دیو بود طالب نگین سلیمانطفل بود در هوای صورت مانی
چند کنی دعوتم بتقوی و توبهخیز که ما کرده‌ایم توبه ز تقوی
از سرمستی کشیده‌ایم چو مجنونرشتهٔ جان در طناب خیمهٔ لیلی
زلف کژش بین فتاده بر رخ […]

متن کامل شعر را ببینید ...

تا به ‌سلامت ‌به حِلّه ‌آمد سَلْمیٰ
خُلد شد از خرّمی چو جنّت ماوی
آب گرفت از لبش حلاوت کوثر
خاک ‌گرفت از رخش طراوت طوبی
باد چو بر زلف او وزید جهان را
داد به بیروزی و سعادت بُشری
این دل غمگین خلاص یافت ز حیرت
وین تن مسکین نجات یافت زبلوی
باز به لیلی رسیده دلشده مجنون
باز به مجنون رسیده دلشده […]

متن کامل شعر را ببینید ...

گفت به من محتسب که توبه کن از می
پیر شدی توبه بعد از این نکنی کی
گفتمش آری من و تو هر دو به یک بار
توبه کنیم ار موافقت کنی از می
باک نباشد ز عهده هم به در آییم
گر ز در ما برون نمی شود این پی
دفع ملالت ضرورت است اگر نه
از پی تقوا کی اختیار […]

متن کامل شعر را ببینید ...

روی مخوانش که می چکد عرق از وی
برگِ گل است آن نشسته بر ورقش خَوی
هر که چنین صورتی بدید محال است
کاتشِ تشویش بر دلش ننهد کی
هیأتِ شیرینش ار مطالعه کردی
سرو کمر بر میان بُدی چو شکر نی
ور به سر کُشته با چنین قد و قامت
بگذرد این روحِ قدس باز شود حی
ای که همه کاینات ممکن […]

متن کامل شعر را ببینید ...