همان بهتر که این کینه ببرّی

جهانی را به یک زن باز خرّی

گر امیدم ز دیدارت ببری

هم اکنون پردهٔ صبرم بدری

سر نیکی اگر بینی ببری

دل پاکی اگر یابی بدری

بنالد جامه چون از هم بدری

بگرید رز چو شاخ او ببری

وگر صد پرده را بر من بدری

به خنجر دستم از دامن ببری

بیان من بود روشن چو شعری

به نکته چون ز گوهر تاج کسری

تو گر خواهی حدیث فقر و فخری

تو اندر فقر شاه برو بحری

ز دست تو مٰیاید افسونگری

برون ‌آرش از شیشه همچون پری

به هر سویش بلند ایوان قصری

که بودی سایه اش بر طاق کسری

به‌ گیسو روی آن ترک تتاری

به ماهی ماند اندر شام تاری

مرا آن زلف تاری بنده دارد

نه آخر نام یزدانست تاری

کس از زلفش نتابد سر که گویی

[...]

دریغ از کس ندارد هیچ بری

که باشد واقع اندر جهر و سری

بفعال است او را کر و فری

نبیند خیر و شر و نفع و ضری