چنین گفت ای خدای حی رحمان

کریم و قادر و دانا و سبحان

خداوند جهان و جان تو باشی

حکیم و قادر و دیّان تو باشی

بحق ذات پاکت یا الهی

[...]

بهرجایی روان کز عشق میشد

دمی کآنجای آدم را همی شد

تماشای بهشتش هر زمان بود

که آدم ز آفرینش جان جان بود

چو آدم سوی عدن آمد ز شادی

[...]

نمود حق نه چیزی هست بازی

تو این دم در تمامت سرفرازی

تو قدر خود بدان و سر نگهدار

ببین نامت چه چیزی گفت جبّار

از این گندم حذر میکن دمادم

[...]

چو شد شیطان سوی جنّت ابا مار

درون آن دهن او ماند بیمار

تفرّج کرد همچون اوّلین او

ز بهر جان آدم در کمین او

بُد از ملعونی و ناپاکی خویش

[...]

چنین دیدم من اندر لوح اسرار

تو میدانی نمییارم بگفتار

که آدم گندمت اینجای خورد او

در این اسرار تو ماتم ببرد او

قضا پیوسته کن از پیش دانم

[...]

بلای عشق قربت برکشیدم

که تادر عاقبت رویت بدیدم

بلای عشق قربت دارم و دل

بماندستم چو مرغ نیم بسمل

بلای عشق قربت در نهادم

[...]

طلب کن گر بدیدی تو در اینجا

عیان دوست ای پیوسته شیدا

ز شیدائی نیابی عقل کل تو

بمانی دائما در عین ذل تو

ز شیدائی نیابی راز جانان

[...]

چه میگوئی همی گوید که بشتاب

برون از نه فلک اسرار دریاب

چو من نُه زخم دارم در حقیقت

گذشتستم ز نه پرده حقیقت

ده و دو پرده اینجا مینوازم

[...]

نفس با من همی گوید نهانی

که چون افتاد آدم را عیانی

نفس با من همی گوید که چون بود

که شیطانش بگندم رهنمون بود

نفس با من همی گوید همی باز

[...]

ز من پرسید حیدر کیستی تو

بگو کاین جایگه بر چیستی تو

در اینجاآمدی بیرون ز ساعت

سعادت داری اینجا یا شقاوت

چه داری آنچه داری راست برگو

[...]

از آن تلبیس چون شیطان نهان شد

عجب آدم بماند و ناتوان شد

نمیدانست اینجا سرّ این کار

که چون شد در بر او ناپدیدار

بخود میگفت آیا او کجا رفت

[...]

بحالی جبرئیل آمد ز داور

بگفت آدم نمود خویش بنگر

ببین تا بر سرت اکنون چه آمد

ندیدی کین بلایت از که آمد

نگفتم مر ترا گندم مخور تو

[...]

ندا آمد زحضرت ناگهانی

ز من بشنو تو این سرّ معانی

که ای آدم نگفتم مر تراهان

بخوردی گندمت آخر بخورهان

بگو تا گندم از بهر چه خوردی؟

[...]

پس آنگه حق تعالی گفت آدم

عجب عجز آوریدی اندر این دم

ز عجزخویشتن مسکین نمودی

کنون اسرار ما را در فزودی

چو میگوئی که بد کردم بدی دان

[...]

کنون جبریل بیرون بر تو آدم

که گستاخی ندارد او در این دم

برون کن از بهشتم تا رود زود

که تا گردم از او این بار خشنود

برون شد آدم و حوّا ز جنّت

[...]

جلال من فنای جاودانیست

نمود من بقای جاودانی است

جلال من ز ذاتم در صفاتست

همه ذرّات من در عشق ماتست

جلال من کجا هرگز کسی دید

[...]

منم اللّه ودرعین کمالم

منم اللّه ودر دید وصالم

منم اللّه و در یکتا صفاتم

منم اللّه و کلّی نور ذاتم

منم اللّه و اندر هر زبانها

[...]

یکی پرسید ازمنصور حلّاج

که ای بر فرق معنی بوده تو تاج

ایا دانای راز لامکانی

یقین دانم که تو راز نهانی

توئی سلطان سرّ لایزالی

[...]

چنین گفتست عبّادی یکی روز

که از طاعت شدم اینجای فیروز

ز طاعت یافتم اسرار جمله

ز طاعت یافتم انوار جمله

ز طاعت روی جانانش بدیدم

[...]

همه حق بینی اینجا در یقین باز

یقین بین اوّلین و آخرین باز

همه حق بینی و از حق طلب کن

ولیکن این همه از حق ادب کن

همه حق بین و آن با خویشتن دار

[...]