محمد گفت کز حق نیستش بین

شدم مبعوث با ساعت کهاتین

بدون علم باشد سالها بین

ز حد جهل تا سر منزل عین

ازینجا رخت بردن جانب عین

که چندان نیست علم و عین را بین

چو عنوان دوئی بر خاست از بین

یکی ماند که باشد بود را عین

ز دل بادا درود از روح تحسین

بجان اولیاء احمدیین

نشسته در مقام قاب قوسین

نه قابش در متی نه قوس در این

شود بالای او ادنای قوسین

نشیمنگاه شاه کون بی این

ز دل پرسی مکان را وضع با این

جوابست اینکه لایبقی ز مانین

ز شخص نوح تا آدم بود بین

مشارستند در صورت بهذین

ولی با پر دل در طرفه العین

خدا را پر زند در قاب قوسین

اجرنی یا مجیرالملک و الدین

اغثنی یا غیاث المستغیثین

درون چشمه عکس ماه و پروین

پراکنده گهر بر دیبه چین

سخن را گه ز خسرو دادم آیین

گهی از بی وفایی‌هایِ شیرین

بگو، بشنو، ببین، برخیز، بنشین

تو هم مثلِ منی ای جان شیرین

شد آن دشنام‌هایِ سختِ سنگین

مبدَّل بر جوان آرام بنشین!

عبوسانند اندر خانۀ زین

عروسانند گاهِ عزّ و تمکین

نباید برد اسم از رسم و آیین

به گوش خر نباید خواند یاسین

همان درس و همان بحث مُبَیَّن

همان تکلیف و آن جای مُعَیَّن

نه در عرش است و فرش این شیون و شین

بود در ماوراء حیطۀ أین

در آن گلشن که قمری را بود شور

غراب البین گمنام است فی البین

ز سر تاج رسالت بر زمین زد

[...]

شوفر نیز اندران فرصت به ‌ماشین

فشاند آب خنک در جوی پایین