اگر تو رفع و خفض آن نبینی

میان هر دو ساکن چون نشینی

الا یا ژنده چین ژنده چه چینی

میان ژنده تا چندی نشینی

الا ای بی‌خبر تا کی نشینی؟

قناعت کن اگر مرد یقینی

اگر خواهی که یک همدم گزینی

خردمندی گزین تا غم نبینی

نه در کونین و نه در عالمینی

که سرگردان بین الاصبعینی

بنگشادی شکر از شرمگینی

گلش میخواندند از نازنینی

بگو تا چون تو هرگز نازنینی

کجا جستست زینسان همنشینی

چو اسبی تنگ بسته مینبینی

دلت گر برنشاند بر نشینی

نیی زنجیر شستی عنبرینی

که برجانم ز صد دردر کمینی

اگردر آب چشم من نشینی

ز آب چشم، چشم من نبینی

همه دل مهر و از مهر تو کینی

همه چین مشک و از مشک تو چینی

دل و جان خرقه و زلف تو چینی

دو گیتی حلقه و لعلت نگینی

تو نیز ای مرد عاقل همچنینی

که گه خونی و گه خاک زمینی

مگر گفتم ز روی شرمگینی

ندارد آرزوی همنشینی

چو پنهان در پس ایوان نشینی

بهم پیوند این و آن ببینی

تو دایم همچو کبک نازنینی

که هر دم بر سر سنگی نشینی

اگر تو معنی سنگین ببینی

چو کبکی بر سر سنگی نشینی

بدریا در پی گل چون نشینی

اگر بادی شوی گل را نبینی

چو دیدم در بساطت نقد عینی

بگردانیم با هم کعبتینی

چو بسیاری بگفت آن سرو چینی

پدید امد ز گلرخ خشمگینی