بچشم سر جمال من نبیند

چه گر بسیار درخلوت نشیند

بسی در ماتم صورت نشیند

که تا آخر دمی معنی گزیند

ز نور خویش نابودی گزیند

بجز یکی حقیقت حق نبیند

بداند راز چون منصور بیند

درون خانقه با او نشیند

غم جانان خورد در خون نشیند

بجز او در همه غیری نبیند

ز تقوی باطنت پاکی گزیند

اگر دید تو جز باکی نه بیند

چو چشمت روی آن هستی ببیند

سخنهای منت، در جان نشیند

چرا گل دامن از بلبل نچیند

که هر دم بر گلی دیگر نشیند

ز خاری هر که او پیوند بیند

همان بهتر که: گل دیگر نچیند

که چشم چپ جز از دنیا نبیند

چو دنیا دید هم دنیا گزیند

هر آنکس کو در این دریا نشیند

طریقی جز فرورفتن نبیند

چو قیصر رسم و ایین تو بیند

همانا با تو پیوندی گزیند

نفسهای تو در دل می نشیند

چو از انفاس من دوری گزیند

ز دور ار سرو بالائی ببیند

به پایش در فتد دردش بچیند

نمیگویم که در پیشت نشیند

بهل تا یکدم از دورت ببیند

از این منزل هرآنکو بر نشیند

کسش دیگر در این منزل نبیند

همه شحمی و لحم ای شوخ قصاب

خوش آن کو چون تو باری برگزیند

اگر اسب تو هرگز جو نیابد

ز ضعف و لاغری کی رنج بیند

تو هرگاهی که بر وی می نشینی

[...]

ز مشتی خاک کاندر راه بیند

به دامانش کجا گردی نشیند

به وی هر کس که همزانو نشیند

رخ دولت در آن آیینه بیند

کی از نقد خود آن کس بهره بیند

که عیسی بدهد و خر مهره چیند