اگر صد تخت خود بر پشت پیل است

چو بی نقش تو باشد تخت نیل است

زهی ترکی که میر هفت خیل است

ز ماهی تا به ماه او را طفیل است

خروش طبل وی گفتی دو میل است

که می‌دانست کان طبل رحیل است

امیرالمؤمنین دانم خلیل است

امیرالمؤمنین با جبرئیل است

توئی مقصود ما اینجا طفیل است

هزاران به ز من در کوی خیل است

زمین و آسمان اینجا طفیل است

ملک با آدمی درجنب خیل است

زمین و آسمان او را طفیل است

مَلَک با آدم و جنّش زخیل است

خدا را یافتم کو جبرئیل است

ز عقل کل مرا اینجا دلیل است

در آن موضع که نورِ حق دلیل است

چه جای گفتگوی جبرئیل است

به اعضا پشه‌ای هم‌چُند فیل است

در اسما قطره‌ای مانندِ نیل است

گرت امروز سوی ظلم میل است

بدان کان میل فردا چاه ویل است

به راه مصر چشم او سبیل است

برای مصر اشکش رود نیل است

درین منزلگه فانی شهان را

به لشکرگه که هر سو کوس و پیل است

بدان لشکر پگه در وقت شبگیر

ز طبل نوبتی کوس رحیل است

وجود عشق کش عالم طفیل است

ز استیلای قبض و بسط میل است

چه شد گر گوش ماهی پر ثقیل است

که موجش مصرع بحر طویل است

به خون نا حقش از بس که میل است

گذرگاهش ز خونها سیل سیل است

به سقایی چه شخص بی بدیل است

که آب زندگیش آب سبیل است

دلش گفتا که دلبر ناقتیل است

حیات تو حیاتش را دلیل است

همانا اسب جادو زین قبیل است

که نصفش اسب باشد نصف قیل است

به بزم ای زاهد اینک می سبیل است

اگر وقتی به جنت سلسبیل است

رود جان از تن و جانان به محمل

من و او هر دو را عزم رحیل است

غم او بر خلاف نار نمرود

[...]