محبّت چون بحد خود رسد نیز

شود جان تو در محبوب ناچیز

یکی علوی یکی عالم یکی حیز

بسوی روم می‌بردند هر چیز

چنین چشمی اگر باشد ترا نیز

بچشم آخرت بینی همه چیز

بشه پیغام داد و گفت برخیز

درآور پای این ساعت بشبدیز

چو او را پیش رو کردم بهر چیز

هر آنچ او می‌کند من می‌کنم نیز

گر از بهر هوای خویش من نیز

کنم از سحر حاصل اندکی چیز

سلیمان گفتش ای بی تیغ خون ریز

چرا کردی نظر سوی جوان تیز

اگر عاشق شود جاوید ناچیز

وگر گم گردد از هر دوجهان نیز

چو معشوقست خود را عاشق انگیز

بجز معشوق نبود عاشقی نیز

همین ابلیس را افتاده بد نیز

که قهر حق طلب کرد از همه چیز

چه خواهی آرزو گفتا که یک چیز

برون زان یک نخواهم من دگر نیز

پس این دلهای ما ز آنجا بوَد نیز

دل تنها نمی‌گویم همه چیز

بدو گفتند کز بغداد شبدیز

به بصره تاختی از بهر خون ریز

نهٔ سر سبزتر از برگ، برخیز

بلرز وزرد شو وزهم فرو ریز

اگر از پای افتم گوئیم خیز

وگر در تگ دَوَم گوئی مشو تیز

نه دنیا دارد و نه آخرت نیز

که او بودست خواهان دگر چیز

فرستادست شیخ مهنه سه چیز

خلالی و کلاهی و شکر نیز

نه طفی ماندت نه احولی نیز

ازو گوئی وزو بینی همه چیز

بدو گفتا رسول شه که برخیز

ملک می‌خواندت منشین و مستیز

دگر کس گفت ما را از همه چیز

بکار آید همی دندانِ او نیز