شب اندازی به تاریکی یکی تیر

دو روزِ دیگر از عمرت شوی سیر

الهی زنده باد آن مرد خیر

همایون پیر ما آقای نیِّر

شود شعر تو خوش با زورِ تحریر

چو با زورِ بزک روی زن پیر

ولیکن باز گاهی چرخِ بی پیر

دهد اشخاصِ زیرک را دمِ گیر

همین مِنبَر مرا همواره در زیر

کنم هر صبحدم این درس تَکریر

چموش و بدلگام و خام و گُهگیر

نه از اَفسار می ترسد نه زنجیر

چه اندر خاک خفتم زود یا دیر

توانی جُست از آن خاکستر اکسیر

تنی فرسوده از تحریر و تقریر

شده درکلبهٔ احزان‌، زمین گیر

چه درد سر دهم‌، تا نیمهٔ تیر

کمان شد پشتم از اوراق بی‌پیر!

شوفر را گفت در گرما چنین سیر

برای چرخ‌ها خوبست یا خیر؟

همر گفتش مگر نشنیده‌ای پیر!

حدیث ماده شیر و ماده خنزیر

ولی خفته است در ایران بسی شیر

کجا گردن نهند، در زیر زنجیر

کسی کش دایهٔ گیتی دهد شیر

شود هم در زمان کودکی پیر

بوقت کار، باید کرد تدبیر

چه تدبیری، چو وقت کار شد دیر

نه خندیدم به بازیهای تقدیر

نه دانستم چه بود این رمز و تفسیر

ثوابت، قصه‌ها کردند تفسیر

کواکب برجها دادند تغییر