حبیب اللهی و حق را تو دیدی

از آن مغز حقیقت برگزیدی

توئی یعقوب و یوسف باز دیدی

در اینجاگه بکام دل رسیدی

زبان درفشان ازدوست دیدی

که گوهرپاش در گفت و شنیدی

بسی ره کرده و خود بدیدی

که تا بر خون دل آنجا رسیدی

هزاران پرده در پرده بریدی

میان خون در اینجا آرمیدی

سفر کردی بمنزل در رسیدی

حقیقت روی جان اینجا بدیدی

درونِ کعبهٔ دل باز دیدی

دمی در صحبت جان آرمیدی

تو ای عطّار سرّ زیشان ندیدی

ابا ایشان تو در گفت و شنیدی

تو هم انجام و هم آغاز دیدی

حقیقت نزد ایشان در رسیدی

کنون ای پیر توحیدم شنیدی

درون ذاتم اعیان باز دیدی

مر الهام میآید که دیدی

نمود ماجرا تو آرمیدی

خدا با تست هرگز او ندیدی

در این دم او ببین چون در رسیدی

چو آتش ذات او دارد ندیدی

میان آتشت خوش آرمیدی

بجز جانان مجوی و هرچه دیدی

نداد آن کز خوشی خوش آرمیدی

ز ابلیست بسی زحمت کشیدی

اگرچه جنّت و رضوان بدیدی

مرا چون پرده اینجا بر دریدی

که جز من هیچکس غمخور ندیدی

تو بار عشق چون اینجا کشیدی

یقین میدان که کام دل رسیدی

چو جانان در درون داری ندیدی

اگرچه سّر اسرارم شنیدی

چو تو جز من یقین غیری ندیدی

ز من گفتی و هم از من شنیدی

طفیل اوست این جنّت که دیدی

ولیکن اسم او اکنون شنیدی