بقدر عقل خود از حق زنی دم

همی گوئی از او هر دم دمادم

همین دم میزنم گر راست دیدم

ز وی در ذات وی بیشک رسیدم

دم او میزنم کز اوست دیدم

ز وی در ذات وی بیشک رسیدم

کمالت بی نشانی بود و دیدم

کنون اندر جلالت من رسیدم

بسی در کوی تو زحمت کشیدم

گهی در خاک و گه در خون طپیدم

مرا عشق تو گفت و من شنیدم

حقیقت آن یقین از پیش دیدم

از آن حضرت چو در آدم رسیدم

دم خود در دم آدم دمیدم

حقیقت نور ذات ای دل بدیدم

درون آدم اینجا آرمیدم

از آن منزل بدین منزل رسیدم

در اینجا گرد جانان ناپدیدم

چو من آدم ز جنّت افکنیدم

که رازِ آدم اینجا باز دیدم

جدائی نیست من جرجیس دیدم

که خود را چند باره سر بُریدم

جدائی نیست هستم چو خلیدم

که مرغ وحدت اینجا گشت صیدم

ز وصل تو چو جمله من تو دیدم

ز دید تو بدید خود رسیدم

بمن پیداست اینجا هر چه دیدم

ز یکی من بکام دل رسیدم

مرا بود تو میباید که دیدم

کنون اینجا چو در بودت رسیدم

حجابم بود اینجا هر چه دیدم

گذشتم از همه در جان رسیدم

ایا یاری که در تو ناپدیدم

تو را شکل عجب در خواب دیدم

چو خاتونان مصر از عشق یوسف

ترنج و دست بیخود می بریدم

کجا آن مه کجا آن چشم دوشین

[...]

سفر کردم به هر شهری دویدم

به لطف و حسن تو کس را ندیدم

ز هجران و غریبی بازگشتم

دگرباره بدین دولت رسیدم

از باغ روی تو تا دور گشتم

[...]

سفر کردم به هر شهری دویدم

چو شهر عشق من شهری ندیدم

ندانستم ز اول قدر آن شهر

ز نادانی بسی غربت کشیدم

رها کردم چنان شکرستانی

[...]

ز تو صد فتنه بر جان پیش دیدم

چنین باشد چو گفت دل شنیدم

گذر کردم به بازار جمالت

دلی بفروختم، جانی خریدم

جهانی کشته ای از من مکن ننگ

[...]